Hayat, tıpkı bir kelebeğin yaşam döngüsü gibi evrelerle dolu. 🐛 Başlangıçta zorlayıcı ve dar bir koza içinde hissedebilirsin. Ancak unutma ki, bu sıkıntılı süreçler seni gelecekteki güzelliklere hazırlıyor. 🌱 Kelebekler, sıkıntıları sabırla aşarak muhteşem kanatlarını açarlar. 🦋 Onlar gibi sen de sabrın, azmin ve inancınla büyüyüp renklenebilirsin! 🎨 Her gün, tıpkı kelebeklerin kanat çırpışı gibi, küçük adımlar at. 🐾 Bu küçük adımlar, büyük değişimlere yol açacak. 🌍 Unutma, kelebekler renkleri ve zarafetleriyle etrafına neşe saçarlar. 🌸 Sen de çevrene umut ve mutluluk yayabilirsin. 😇✨ Kendi kozandan çıkma vakti geldi. 🚀 Hayallerinin peşinden git ve kendi rengini bul! 💫 🌟 Güçlü ol, sabırlı ol, renkli ol! 🌟
Dâr-ı dünyada meyleden incinir, uman bulamaz. İnsan yanılır ve yenilir. Gönlüne Gül diye bastırdığın hâr olur...
Başka gönlün pencerelerini taşlamadan revân olmak gerekir… Ey kendine bigâne düşen, geçip gidene ağlayan,
Ey gönlü kırık! Senin için seçilen yol, yolların en hayırlısıdır.
ÖYLE BİR HEVES ANINA
Erkek çocuk kokusu koklamak gibi,
Şu ırmağın ötesi.
Doğan güneşim,
Ümitlerim ve daha çok şey içimde biriken,
Bilinmez bir derman.
Bir merak duygusu,
Bu beni etti başka dünyaya.
Dialoq Azerice
Dialoq
Necə aydın müşahidə aparaq?
Olanları bir-birindən ayıraq.
Doğru,yalnış necə rahat tanıyaq?
Çataq nura,yalnışlardan arınaq.
Deyirlər ki,insan sirli qutudu.
kimim ben, böyle çöle bulanmış
alnımda güneşin tokadı
kimim ben?
önümde üç günlük yol…
ve başımın üzerinde yırtıcı kelimeler,
dönüp duruyor.
kimim ben?
sen adımı söylerken…
sesinden meyveler toplayan.
anlamın kızıllaşıp battığı ufka doğru içimde kargacık burgacık bir kervan
kimim ki ben, sana rüyalar taşıyan?
gökkubbe alçak,
hırka dar,
tecrübem eksik,
söyle,
kimim ben?
.
.
Barış Bıçakçı
Sıradaki Ezan Sevip De Kavuşamayanlar İçin Gelsin! - Alper Gencer
Sevdiğini alamayan bütün müezzinlere...
Bir trapezin durması gibi suya
İçime çok yüksek bir yerden atlar mısın leyla
Başın kaşın yarılsa diplerime çarparak
Kanın karışsa suyuma
Yerin bütün kanunlarına kusarak
Ben sana bulanayım sen bana...
Bazı insanlardan kopmak güç. Bu bazen aileden biri olur bazen eski bir dost bazen yeni biri. Zihnimizde yok saysak da varlığı bir türlü son bulmuyor, kopamıyor insan. Ne tuhaf. Aynı kitapta geçiyor: "Yaşayan birinin yası nasıl tutulur diye soruyordu kendi kendine." Her şey bu soruda gizli sevgili okur. Yüreğimizden söküp attık mı birini,
Ruhsuz, donuk, ketum, varlığı ağaç kovuğundan farksız insanlar yerine canlı, tutkulu, derin hislere ve en önemlisi safiyane duygulara sahip insanları kim istemez ki hayatında? Onlarla ölüme bile gidilir. O yol bile enerjiyle dolup taşar. Diğerleri, çürümüş gövdelerinin dar kalıplarına sokmaya çalışırlar sizi; hareketsiz yalnızlıklarını doldurun diye gitmeyin isterler.