Some Celts stayed behind, and
many became slaves of the Saxons. Hardly anything
is left of Celtic language or culture in England,
except for the names of some rivers, Thames,
Mersey, Severn and Avon , and two large cities,
London and Leeds.
At first the Germanic
tribes only raided Britain , but after AD 430 they
began to settle. The newcomers were warlike and
illiterate. We owe our knowledge of this period
mainly to an English monk named Bede, who lived
three hundred years later. His story of events in his
Ecclesiastical History of the English People has been
proved generally correct by archaeological
evidence.
The Anglo-Saxon migrations gave the
larger part of Britain its new name, England, "the
land of the Angles".
The British Celts fought the raiders and settlers
from Germany as well as they could. However,
during the next hundred years they were slowly
pushed westwards until by 570 they were forced west of Gloucester. Finally most were driven into
the mountains in the far west, which the Saxons
called "Weallas", or "Wales", meaning "the land of
the foreigners"
The ending -ing
meant folk or family, thus "Reading" is the place of
the family of Rada, "Hastings" of the family of
Hasta. Ham means farm, ton means settlement.
Birmingham, Nottingham or Southampton, for
example, are Saxon place-names. Because the
Anglo-Saxon kings often established settlements, Kingston is a frequent place-name.
It was not until a century late that one of these
kings, King Offa of Mercia (757-96) , claimed
"kingship of the English". He had good reason to do so. He was powerful enough to employ thousands of men to build a huge dyke, or earth wall,
the length of the Welsh border to keep out the
troublesome Celts. But although he was the most
powerful king of his time, he did not control all of
England.
The king who made most use of the Church was
Alfred, the great king who ruled Wessex from 871-
899. He used the Iirerate men of rhe Church to
help establish a system of law, to educate the
people and to write down important matters. He
started the Anglo-Saxon Chronicle, the most
important source, together with Bede's Ecclesiastical
History of the English People, for understanding the
period.
İster Fars, ister Arap ya da sonrasında Türk olsun, merkezi hükü metlere itaat edermiş gibi görünerek, mümkün olduğu kadar bölgesel bağımsızlık iddiasında bulunmak Kürt siyasal yaşamının kalıcı teması olmuştur.
Said Nursi 1950’de kendi müritlerini hararetle Demokratları desteklemeye teşvik etti. Bu davranışında yalnız değildi: Saıd Nursi ile yakın bağlan olan, Bitlis ve Khizan civarındaki Mevlana Halıd Nakşibendi hareketi de çoğu Kadiri gibi Demokratları destekledi. De mokratlar Anadolu’yu saran bir ağ oluşturmuşlardı ve bu ağın en güç lü olduğu yer doğuydu.
Geriye gidişin ilk tohumları
Din sorununda saf dışı kalmaktan korkan CHP Ocak 1947’de okullarda din eğitimi verilmesine ve devlet okulla rının yanı sıra İslâmî eğitim veren okulların açılmasına izin verdi
Böylece Kürtlerin yaşadığı kırsal alanlar bir kez daha islamın kaleleri oldu ve laik solcu radikallere düşman olan ve onlar açısından tehlikeli bir atmosfere dönüştü.
Cumhurbaşkanı Gürsel
Kürtlerin aslında Türk kökenli olduklarını ve Kürt ulusu diye bir ulus olma dığını öne sürüyordu.
Öcalan 1974 affından sonra Marksizm-Leninizme dayalı bir Kürt ulusal kurtuluş hareketi başlatabilmek için altı si yasi arkadaşıyla bir araya geldi. Türk Solu’ndakı gruplarla tümüyle ilişkilerin kesilmesine karar verildi. Öcalan ve ilk taraftarları 1975’te Türk topraklarından ayrılarak Kürt bölgesine gittiler ve kendi memleketle rinden insanları örgütleme konusunda yoğunlaştılar. Çalışma yaptıkla rı yerler Urfa, Elazığ, Tunceli, Gaziantep ve Maraş’tı.
Apocular Türkiye'deki (ve diğer yerlerdeki) tüm eski Kürt gruplarından farklıydı, çünkü neredeyse yalnızca Türkiye’nin gelişen proletaryasından besleniyordu. Üye leri, hem kır hem de kent proletaryasının; ağaların, tüccarların ve ege men düzenin sömürüsü altında yaşamasından öfke duyuyorlardı. Apo- cular sınıf savaşı fikriyle Kürt milliyetçiliğini Irak’taki PUK’tan ve İran’daki Komala’dan çok daha fazla birleştirmişti.