Deliler! Aptallar! Dünyayı küçümsüyorlardı.
Hayatta kimseden kimseye bir fayda olmadığını anlamışlardı.
Sayfa 219Kitabı okuyor
Yalnız sağlıklı insan aklıyla yaşasaydı değmezdi yaşamaya, can sıkıcı olurdu. Tam aksine, güzel olan, dünyanın gökyüzü altında bir deliler topluluğunu andırması.
Sayfa 19
Herkes inanmak istediği şeye inanıyordu.
Sayfa 205Kitabı okuyor
Ne var ki çok geçmeden o çekingen gülümsemeli doktorun önderliğinde, bir koğuşa yönlendirildim ve pat diye üzerime kilit vuruldu. Burası bir tımarhaneydi.
Ben artık günahkâr biri değildim, bir deliydim. Ama hayır, ben kesinlikle delirmemiştim. Delirdiğim tek bir an bile olmamıştı. Yine de unutmamak gerek, deliler kendileri için hep böyle söyler. Kısacası bu hastaneye yerleştirilenler deliydi, yerleştirilmeyenlerse normal.
Sayfa 110 - Can YayıneviKitabı okudu
Gidişlerini bile deliler gibi sevdiğim adam... Öyle bir bakardı ki her gidişinde, ölüme gitse, geri döneceğine dair umudunuz olurdu.
