Yazdıkça mi rahatlar insanlar
Rahatladıkça mi yazar bu akıl
Anlamadım kelimeler ne dedi
Zaten hiç aram olmadı konuşmakla
Konuşmazsan kaçar dediler
Konuşunca da kaçtı bu deliler
Kim normal bu akıllılar arasında
Deli olanlar bir ara akıllı olanlardı zaten
Ölmeden önce okumam gerkenler tam lise:
Ejderha ve Yıldız
Deliler ve Cellatlar
(Okumazsam gozum acik giderim)
Yaralasar serisi
(Accayip merak ediyorum okumak istek degil ihtiyac oldu)
Ötenazi okulu
(Editlerden gordugum kadariyla Yesile pek ısınmadim ama okumazsam icimde kalir)
Beyaz Leke
(Mezarima bile goturur orda okurum o derece merak ediyorum)
Acılarin Hukumdari
(okumasam da olur ama okumam lazim)
Gümüş Yurek
(Iki elim kanda olsa da okurum)
Kelebegi oldurmek serisi
(2 kitabini okudum sknuncusu kaldi onu da pdf olarak okuycam ama cok useniyom)
Bu kadar.
Gözünün içine bakıyor. Onu seviyor, onu seviyor, hem de deliler gibi. Bu bankın üstünde onu seyrederek saatlerce oturabilir. Saatlerce, günlerce, yıllarca
Labirent var. Bizim boyumuzu aşan duvarlar var. Koyuyorlar bizi içine, biz deliler gibi yol bulmaya çalışıyoruz. Her kavşakta sağa mı gideceğim, sola mı gideceğim? Labirente yukarıdan bakan birini düşünün. Labirentteki bütün olası yolları görebildiği gibi bizim çıkıp çıkamayacağımızı da görüyor, girdiğimiz yola göre. Bu bizi mahkum yapmıyor. Biz labirentin içerisinde kendi kararlarımızı kendimiz veriyoruz. Sadece boyutsal bir farkla labirenti görebiliyor olmak, bana hükmedebildiği anlamına gelmiyor oradaki görüşün.
Gözlerimi sildim ve gidişini izledim. Ona kal diyemezdim çünkü ona ben zarar vermiştim. Sevdiği başkasını seviyor zannetmişti. Ama oysaki sevdiği adam ona deliler gibi aşıktı...
~arkadaşımın abisi wattpad