Delirmemek nasıl bir intihar biçimidir?
Canınızın ne kadar çok yandığını anlatamazsınız bazen.
Güçlü görünmek zorunda olduğunuz zamanların geleceğinize yansımasıdır bu anlar. Susarsınız, kaçarsınız, konuşsanız daha da batar içinize can kırıkları. Astığınız her yüz için, bin kere idam edilirsiniz içerde.
Susmak çözmez, konuşmak çözmez, ağlamak çözmez, gülmek, öyle değilmiş gibi davranmak çözmez.
Nefes almadan yaşamayı öğrenirsiniz, tıkanmıştır orası acıdan, ne içeri dolar temiz hava, ne sizden gider içinizde sizi boğan.
Kötü olursunuz, sert olursunuz, acınızdan kurtulamayışınızı kabullenişiniz acizlik olarak görülür.
Belki hiç bir sebebi yoktur o yüreğinize çöken ağırlığın, öylece gelmiş ve kapılmışsınızdır, içinizi sizden iyi kim bilebilir ki?
Sizin suçunuz olan tek şey kendinizi ifade edemeyişiniz olur, belki de yıllarca konuşup anlaşılamamış olmanızdır bunun sebebi, belki anlamış görünenlerin yanlış anlaması, belki anlasalar da tam tersi davranmalarıdır.
Bir şeyleri kaybetmekten korkmak ne saçma, kaybetmekten korkunca kaybetmiyor musun asıl?
Canını yakan değerli olmuyor mu? Belki de kaybetmemek için, en iyi bildiğiniz rolü yapıyorsunuzdur, korkusuz, güçlü davranma rolü.
Delirsem diyorum bazen, sorumluluklarım ortadan kalksa, dünyevi dertlere uzaktan baksam, uçuyor gibi davransam, duymuyor gibi, gerçek dostlarım olsa, hepsi aklımın içinde. Seslerini duysam geceleri, bilsem yalnız olmadığımı.
Derim hep; Delirmemek nasıl bir intihar biçimidir?
14092016/T