Sabitlenmiş gönderi
"Yani seni, senin beni sevdiğin kadar sevmiyorum mu diyorsun şimdi?"
"Aynı şekilde sevmiyorsun. Derecesiyle ilgisi yok. Kendine sakladığın bir şey var."
Sayfa 38
Şu anda okuyor
%11 (30/260)
Bir kitap okudu
326 syf.
7/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Benim de kendim için hayalini kurduğum hayat bu değildi. Ama sahip olduğum hayat, elimdeki tek hayat bu.
Sayfa 324
Hayatımda ilk kez mutlu hissettim. Hatta kendim de bunu düşündüm, bir kez olsun mutlu hissediyorum, dedim. Bazen cezalandırıldığımı düşünüyorum, sanki Tanrı beni cezalandırıyormuş gibi geliyor. Ya da kendi kendime yapıyorumdur, ne bileyim. Çünkü ne zaman beş dakikalığına iyi hissedecek olsam başıma kötü bir şey gelmek zorunda.
Sayfa 307
Bana olan sevgin, benim sana olan sevgimden fazla değil bence. Bence birbirimizi eşit derecede seviyoruz. Davranışlarımla her zaman göstermediğimi de biliyorum ama kendimi geliştirmeye çalışabilirim. Geliştirmeyi deneyeceğim. Seni seviyorum, tamam mı?
Sayfa 306
Yine de bir şeyi sevebilmek hiçbir şeyi sevmemekten, birini sevebilmek hiç kimseyi sevmemekten iyidir; işte buradayım, bu dünyada yaşıyorum ve hır anlığına bile keşke yaşamasaydım demiyorum. Bu da bir armağan, bir lütuf değil mi, çok önemli bir şeyi sayılmaz mı?
Sayfa 228
Senin benim durumumuz daha zor çünkü hiçbir şeyin önemi olmadığı, yaşamın gelişigüzel olduğu, en samimi duygularımızın kimyasal tepkimelere bağlanabileceği ve evreni bir araya getiren nesnel bir ahlak yasasından yoksun olduğu inancımızdan kurtulamıyoruz.
Sayfa 225
Mutlu bir hayatı gözümün önüne getirmeye çalıştığımda canlandırdığım resim çocukluğumdan beri değişmiş sayılmaz – etrafı çiçekler ve ağaçlarla dolu bir ev, yakınlarda bir ırmak, içi kitaplarla dolu bir oda ve o evde beni seven bir kişi, hepsi bu kadar.
Sayfa 207
Elbette daha iyi görünmeyi dilerdim ve elbette iyi görünmenin verdiği onaylanma hissinden keyif alıyorum ama esasen otoerotik ya da statü meraklısı bu dürtüleri hakiki estetik deneyimle bir tutmanın kültürü önemseyen herhangi biri için aşırı vahim bir hata olduğunu düşünüyorum.
Sayfa 205
Evin salonu karanlıkta tekrar önceki sessizliğe ve hareketsizliğe büründü. İki boş kâse bırakılmıştı lavaboya, iki kaşık, şeffaf dudak kreminin izinin kenarında belli belirsiz seçildiği bir su bardağı. Kapının ardında sohbetin mırıldanmaları gelmeye devam etti, kelimeler daha yuvarlak ve belirsizdiler; saat bir olunca sessizlik çöktü. Beş buçukta oturma odasının doğuya bakan camında gökyüzü ağarmaya başladı, önce siyahtan maviye, arkasından gümüşi bir beyaza döndü. Başka bir gün. Elektrik direğinde bir karganın ötüşü. Caddede otobüs sesleri.
Sayfa 155
Tanrı senden vazgeçmemi istemiş olsa, beni ben olarak yaratmazdı.
Sayfa 155
Biri sana bir iyilik yapınca öyle minnet duyarsın ki kötü hissedersin ya bazen, hiç olur mu sana? Başkaları da bunu hiç hissediyor mu acaba, yoksa sırf bana mı oluyor? Boşver, salak salak konuşuyorum.
Sayfa 151
Belki tanıdığımız insanları sevmek ve onlar adına endişelenmek için doğmuşuzdur. İnsanlığın sonu bir gün tükenecekse bu güzel bir tükenme sebebi, düşünebileceğin en güzel sebep olmaz mı?
Sayfa 112
Bazen insan ilişkilerinin kum ya da su gibi yumuşak bir şey olduğunu, belli kapların içine dökerek onlara biçim verdiğimizi düşünüyorum. Bir annenin kızıyla olan ilişkisi "anne ve çocuk" etiketli bir kabın içine dökülüyor, sonra iyisiyle kötüsüyle o ilişki o kutunun şeklini alıyor ve onun içinde muhafaza ediliyor. İki mutsuz arkadaş belki kız kardeş olsalar aralarından su sızmazdı ya da bazı evli çiftler aslında ebeveyn ve çocuk olmalıydılar, kim bilir. Peki biçimi önceden belirlenmemiş bir ilişkiye şekil vermek nasıl olurdu? Suyu boşaltmak ve dökülmesine izin vermek. Herhalde herhangi bir şekil almaz, oraya buraya saçılırdı.
Sayfa 94
Birçok insan hayata senin gibi baksa ve her şeyin boş ve anlamsız olduğunu düşünse mutsuz olurdu ama. Birçok insan az da olsa bir anlam olduğuna inanmayı tercih eder. Dolayısıyla bir açıdan herkes aldanmakta.
Sayfa 85