Bukowski'nin mezar taşında Şöyle bir not yazar: "yaşamayı denedim, pişman değilim ama
siz denemeyin" "İnsan ender ya da ilginç biri ile çok seyrek karşılaşıyor. Bu sinir bozucu olmakla kalmıyor, sürekli yaşanan siktirici bir şok da. Allah'ın cezası
huysuz biri yapıyor beni. Herkes lanet bir mendebur olabilir ve öyledir de. İmdat!” “Kitle, benim için çok zor olan İnsanlık, o kitle sonunda kazanıyor galiba.
Sorun her şeyin onlar için yinelenen bir gösteri
olmasından sanırım. Tazelik yok içlerinde. Mucizenin
kırıntısı yok. Kendilerini öğütüp duruyorlar, üstelik,
üstüme. Farklı bir şey yapan bir insan görsem devam etmek için güç bulacağım kendimde. Ama öyle bayat, öyle kasvetliler ki. Heyecan yok. Gözler, kulaklar, bacaklar, sesler var ama... hiç.
İçten içe pıhtılaşıyor, kendilerini yaşadıklarına
inandırıyorlar."