Dengbejlik geleneğinin kökenini, Part döneminde (M.Ö. 247-M.S. 227) yaygın şekilde örgütlenmiş bulunan “gason” ağına, halk hikâyecileri ve anlatıcılarına kadar götürmek mümkündür. Ozanlık ve balad olarak bilinen bu sözlü anlatı geleneği, tüm Hint-Avrupa halklarında bulunan bir tradisyondur. Bu ananenin, Arilerin bölgeye gelmesiyle başladığı söylenebilir. Kürtçe Hint-Avrupa dil ailesine mensup bir dil olduğundan, dengbêjliğin bu ortak antik kültürün, Kürtlere özgü bir versiyonu olarak ortaya çıktığı değerlendirilmektedir. İlyada ve Odysseia eserinin sahibi Antik dönem anlatıcısı/ozanı Homeros’un eserini sözlü ve melodik şekilde oluşturduğuna dair veriler elde edildiği görülmektedir. Yaşar Kemal gibi yazarların “Evdal-i Zeyniki Kürtlerin Homeros’udur” şeklindeki tespitleri, Hint Avrupa kültüründeki bu ortak sözlü anlatı geleneğine bir vurgudur.
Dengbejlik eğitimi için Diwanxane açıldı
Dengbêj İsmail Seyranoğlu, dengbêjlik geleneğini yaşatmak için Van’da “Diwanxane” açtı. Genç nesillere dengbêjlik geleneğini aktaran Seyranoğlu, gençleri Diwanxane’ye davet etti
Hakkarili Dengbêj İsmail Seyranoğlu, dengbêjlik geleneğini yaşatmak için Van’da “Diwanxane” adında bir kurs açtı.
MA’dan Özlem Yayan’ın haberine göre; yöresel motiflerle
Dengbéjlik
Dengbéjlik Kürtlerin özgün hikâye anlatma geleneğidir. Hala bile tam olarak yazılı geleneği içselleştiremeyen Kürtler bütün tarihlerini, bir anlamda “sözlü tarih” olarak yaşamışlardır.