depresyon

însanın insanlığının bir haz ya da çıkar arayışından çok (sonunda "haz ilkesinin ötesinde" bir şeye tanınan üstünlüğe karşın, Freudcu psikanalizin bile temelinde yatan düşün­ce), şehvetli bir ıstıraba duyulan istekte yattığı görüşüne Dostoyevski'yi götüren şey, muhtemelen duyguyla bu tür bir içli dışlılıktır. Hınç ya da öfkeden farklı, daha az nesne­sel kişinin kendi içine daha kapanmış olan böyle bir ıstıra­bın berisinde, bedenin gecesinde kendini yitirmekten başka bir şey mümkün olmazdı. Bu ketlenmiş bir ölüm dürtüsü­dür, bilincin bekçisi tarafından engellenmiş, ve bundan böy­le acılı ve edilgin olan benliğe geri dönmüş bir sadizmdir:

Mitchell ve diğer ilişkisel analistler için ailenin özelliklerine yönelik bilgi ve bilinç dışı etkenlere dikkat çeşitli yollarla keşfedilir. Önemli bir yöntem, terapist-hasta ilişkisinin gelişmesidir. Bu keşif tâkip eden örnek olayda daha önceki dördüne göre daha belirgindir. Teyber'in (2006) ilişkisel yaklaşımlardaki yöntem tarifi terapistin hastalarla çalışırken ilişkisel ifadeleri nasıl kullanabileceğine dair bazı fikirler otaya atmıştır fakat, Teyber'in yaklaşımı Mitchell'in ve meslektaşlarının bir sonraki örnekte kullandıkları psikanalitik kavramsal açıklamaları sağlamamaktadır.

Sam, bir kadınla uzun süreli ilişkisi olan yetişkin bir erkektir. Mitchell (1988) onu çökkünlük (depresyon) ve zorlantılı aşırı yeme (compulsive overeating) belirtileri olan birisi olarak tarif etmiştir. Sam'in doğuştan ağır beyin haşan olan kız kardeşi var. Kız kardeşinin sorunlan, aile bireylerinin hastalıkları ve iş başarısızlıktan nedeniyle Sam'in babası, kız kardeşinin doğumundan önce yaşam dolu biriyken o ve Sam'in annesi depresyona girmiştir. Sam'in anne ve babası zaman içinde atıl ve özensiz olurlar. Sam, onlar ve gerçek dünya arasmdaki bağlantıyı kuran kişi olarak görülüyordu. Mitchell (1988), Sam'le otan çalışmasını betimlemiştir.

Analitik inceleme, Sam'in derin benlik hasarı algısını ve depresyonunun ailesiyle bağını sürdüren mekanizma işlevim gördüğünü ortaya çıkanr. Zaman içinde Sam ve ailesinin depresyonu bir prensip, bir varoluş biçimi hâline getirdiği ortaya çıkar. Onlar dünyayı acı ve ızdırap dolu bir yer olarak görüyorlardı. Yaşamın tadını çıkaran insanlar yüzeysel, entelektüel ve ahlakî olarak bozuk, kelimenin tam anlamıyla ciddiyetsiz ve sıkıcıdır. O, çile çekiyormuş gibi gözüken insanlara doğru çekiliyordu. Onlara karşı aşırı empati duyuyor ve yardımcı oluyordu, ama bunun sonrasmda kendisini tuzağa düşmüş hissediyordu. İnsanlarla en yakınlaştığı deneyim, birlikte ağlamalarıydı; neşe ve zevk mahrem, başkalanndan ayıran ve neredeyse utanç verici duygulardı.

Sam ve analisti bu şekilde bir bağlantının onun terapistle ilişkisini etkilediğini gözden geçirdiler. Birlikte analistin çile çekmesine yönelik ve Sam'in ona hevesle ihtimam edip birlikte sonsuza kadar sefalet içinde sürünmelerini içeren birçok fanteziyi incelediler. Daha örtük bir biçimde, Sam'in aşın hassas ve içten anlayışlı varlığı oturumlarda hüzünlü, ama sıcak bir atmosfer yarattı ve terapist bu durumdan keyif aldığını fark etti. Sam'in bu tür bir bağlantı kurma kapasitesi hem aşın derecede rahatlatıcı hem de bir anlamda endişelendiriciydi. Zaman içinde analist, bu sıcak atmosferin Sam'in analiste çok yardımcı olduğu inancından kaynaklandığını anladı. Analist büyük iyileştirici olup da aynı zamanda yardıma ihtiyaç duyandı. Analistin, Sam'in dikkatli hizmetlerine teslim olmak için güçlü karşıt transferansın çekicilik olarak tanımladığı şeye analistin yardıma ihtiyaç duyması yol açtı ki, aynlma, mani nitelikli tersine çevirme (manic reversal) gibi durumlan içeren bu çekime yönelik eşit güçlü dirençler bunun yerine geçti.

"O dediğini ben çoktan yaptim. Esas sorunum da bu zaten. Hiç depresyon geçirmedim, ne derin bir keder ne de müthiş bir mutluluk duymuşluğum var ömrümde, olmuşsa bile çok kısa sürmüştür. Benim sorunlarım herkesinkinden farksız."

"O dediğini ben çoktan yaptim. Esas sorunum da bu zaten. Hiç depresyon geçirmedim, ne derin bir keder ne de müthiş bir mutluluk duymuşluğum var ömrümde, olmuşsa bile çok kısa sürmüştür. Benim sorunlarım herkesinkinden farksız."

Bir kez daha yaşamak istemediği tek şey vardı:
Depresyon.