genç olmak suç ise, bunu zaten zamanla terk ediyoruz.
"Yanmışsam, külümden yapılan bir hisar vardır.."
Ne var ki yaşam, insanın yalnızca kendi hatalarıyla öğrenebileceği kadar uzun değildir. Bu yüzden vaktin dehşet hızla tükendiği, yolculuğun her geçen gün zorlaştığı ve azığın günbegün azaldığı bu ahir zamanda yazının başında vurgulandığı gibi yaşlı kuşağın eskimiş, tutarsız ve çocuksu görünen düşünceleri bugünün parıltılı budalalıklarına tercih edilmelidir. Yola çoktan düşmüşlerin, yolda düşse de yoldan düşmemişlerin, böylece yolu bilmişlerin izine basarak, sonra mümkünse bu izlere yenisini katarak yol alınmalıdır.
Kendini bu duruma alıştırana kadar devam eden bir süreçte gövdesini gezdirmekle mükelleftir aylak ruhlular. Hesapsız, kitapsız, en çok da avare...
Ne tuhaf değil mi? Gazze'de bebekler öldürülür, biz yine yaşarız. Utanmadan yaşarız. Canlarını kaybedenleri izleyerek kazanma hırsı duyarız hâlâ her şeye. Onca yokluğun içinde ölmeyi göze alanlara bakarak; hålå bir şeylerin olmadığına, neden daha konforlu yaşayamadığımıza falan dertleniriz. Zenginleşmeyi, güçlenmeyi, güzelleşmeyi düşünürüz hâlâ. Gazze'de bebekler öldürülür, biz üç kuruşluk dert, hasret, aşk acısı çekeriz.
Dün olduğu gibi bugün de yeni gelişmeler ve taze acılarla önümüzde bir sınav olarak duruyor Filistin.