İçimizdeki Ses
Telaş içinde, kurumuş sonbahar yaprakları misali oradan oraya savrulurken gökyüzüne bakmayı unutuyoruz. Çocukken uçakların arkalarında bıraktığı izlere bile hayret ederdik oysa.
“İzler kendi kendine kayboluyor oğlum!”
İnsanların da kendi kendine kaybolduğunu bilmiyorduk henüz.
Mavi bir gün.
Uzakta top top beyaz bulutlar. İtalyan Koyu’nun
Mistral
Mistral rüzgarı, sen hep bulutlar biçen,
Dertler öldüren, göğü süpürüp geçen,
Nasıl da severim kükrediğinde seni!
Doğmadık mı ikimiz aynı rahimden
Ürünleri değil miyiz ebediyyen
Aynı kaderin böyle belirlediği?
İşte kaygan kayalık patikalarda
Koşarım dans ederek doğruca sana,
Dans ederek, ıslık çalarak, türküyle:
Ne gemin var, ne
Sayfa 193Kitabı okudu
