“Gizlilik, deyim yerindeyse, mahremiyetin sınırlarını çizer ve belirler. Mahremiyet ise bir kimsenin kendi alanı, bölünmemiş özerkliğinin bölgesidir. Bu alan içinde kişi kapsamlı ve bölünmez bir biçimde ‘ben neyim ve kimim’e karar verme gücüne sahiptir.”
Sayfa 41 - Ayrıntı Yayınları | 4. BaskıKitabı okuyor
SARTRE’A GÖRE beden salt etin olgusallığına indirgendiğinde müstehcenleşir. İsnadı olmayan -yönelmemiş, bir eylem ya da durum içinde olmayan- beden müstehcendir. Bedenin sayı ve kapsam olarak fazlalık hareketleri müstehcendir. Sartre’m müstehcenlik teorisi toplum yapısına, onun süreç ve hareketlerine aktarılabilir. Bunlar da her tür anlatısallıktan, yönelimden, anlamdan soyulduklarında müstehcen hale gelir. Sayı ve kapsam olarak fazlalıkları şişmanlama, yığınlaşma ve urlaşma şeklinde ifade eder kendini. Hedef ve biçimden yoksun olarak büyür ve yayılırlar. Müstehcenlikleri buradadır. Amacın ötesine geçen bir ivmeye kavuşan hiperaktivite, hiper-üretim ve hiper-iletişim müstehcendir. Aslında harekete geçirmeyen ve hiçbir şeyi yoluna koymayan bu hiper-ivme müstehcendir. Aşırılığıyla hedefin ötesine geçer. Salt hareket olsun diye ivme kazanan bu saf hareket müstehcendir: “Hareket, durgunluktan ziyade sürat ve ivmede ortadan kaybolur — hareketten daha hareketli olanın içinde ve deyim yerindeyse, yönünü elinden alıp onu aşırılığa yöneltenin içinde çözülüp dağılır.”
Sayfa 47 - İvme ToplumuKitabı okudu
Burada, "umudu üzmek" diye bir deyim kullanıyorlar, umudunu yitirmek anlamında.
Sayfa 18 - İletişim Yayınları, 7.BaskıKitabı okuyor
"Hastalık evriliyor mu?" diye soruyor televizyon yorumcuları birbirlerine.
Bu yeni gelişmeden içten içe memnun olanlar da var, hastaların kendi hallerine bırakılmaları gerektiğini ve aralarındaki sorunları ancak kendilerinin çözebileceği lafları dolaşıyor. Bu, deyim yerindeyse, abuğu abuğa kırdırmanın kibarca söylenmiş hali. Abukların birbirlerini imha etmelerinden üzüntü duymak için bir nedenimiz yok. Bizim çoktan yapmış olmamız gereken şeyi kendi kendilerine yaparak bizi olası vicdan azabından kurtardıkları için minnettar olabiliriz ancak
Sadece burada değil, dünyanın her yerinde. Geriye kalanların dini inançlarını topluca kaybettiğini söylemek çok zor tabii, inananlar kendi çaplarında inançlarını yaşamayı sürdürüyorlar. Ama din, uzunca bir süredir topluca yaşanan ve üzerinde konuşulan bir şey olmaktan çıktı. Camiler, önceden merkezi hayatın sürdüğü şebekenin birer parçasıydılar. Ama sonradan, deyim yerindeyse, enfeksiyona en açık olunan yerler oldukları anlaşıldı. Birbirini tanımayan insanları ilişkide bulunmaya teşvik eden her yer gibi, toplum hayatından dışlandılar.
Her zaman en iyi şekilde yaşa, bunu başarma gücü kişinin ruhunda saklıdır, farksız şeylere ilgisiz kalması koşuluyla elbette. Eğer bu farksız şeylerin her birini bir bütün ve onun parçaları olarak yorumlarsa, hiçbirinin bizde kendisiyle ilgili bir fikir oluşturmadığını veya bize gelmediğini, aksine onların hareketsiz olduğunu ve onlarla ilgili yargıları bizim oluşturduğumuzu ve deyim yerindeyse adeta zihnimize kaydettiğimizi hatırlarsak, farksız şeylere ilgisiz olmayı başaracağız. Onları zihnimize kaydetmemize gerek yok, bunu bilinçsizce yapmış olsak bile, onları bir kerede silebiliriz.
Sayfa 160 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okudu
"Birden, yüzünün bütün çizgilerinde, deyim yerindeyse eğer, doymak bilmez bir acı belirdi."
İplerini kontrol eden şeyin, senin içinde gizli olduğunu aklından çıkarma, bu etkinliktir, yaşamdır, deyim yerindeyse insanın kendisidir.
Sayfa 154 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okudu
Nitekim diğer organizmalardan birinin başına kötü bir şey gelince o hemen daha kötü olur, buna karşılık insanın başına deyim yerindeyse kötü bir şey gelirse, koşullardan doğru bir şekilde yararlanarak daha iyi ve övgüye değer biri olur.
Sayfa 152 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okudu
Nitekim bu dünyaya geldiğimizde Tanrı, tabiat, zorunluluk, irademiz veya bunların bazısının ya da tümünün bir birleşimi bizi deyim yerindeyse fırtınalı bir ummanda bir oraya bir buraya savurmaktadır.
