Sosyal medya insanın en temel duygularından birisine hitap ediyor: Onay ve kabul görme ihtiyacına.

Sosyal ağlarda bilgi paylaşımı bir süre sonra ''kişisel imaj'' olarak yön değiştiriyor.

Çocuklarımıza sınır koyalım evet ama kendimize de sınır koymayı başaramazsak ve çocuklarımızla konuşmayı yeniden öğrenemezsek, onları doğru yönlendirmemiz mümkün olamaz.

Elimizdeki küçücük dev aletler, yan yana oturduğumuz arkadaşımızla bile sohbet etme imkanını elimizden almış durumda.

Teknolojinin geldiği noktada, dünya tarihinde ilk defa çocuklar, ebeveynlerinden öğrenmiyorlar, aksine ebeveynler çocuklarından öğreniyorlar.

İnternette gerçek bilgi kadar hatta belki daha çok gerçekdışı bilgiler yer alıyor.

Çocuklarınızla ilgili şikayet ettiğiniz ne varsa dönüp önce kendi tutumlarınızı sorgulamalısınız.

Biz yetişkinler, geleneksel anne babalar olarak hala kendi kurallarımızı ve yaşam biçimlerimizi genç kuşaklara dayatmaya çalışıyoruz. Oysa anlamaya çalışmamız en doğrusu.

Her ebeveyn kendi rolünden sorumludur, diğerinin yarattığı boşluğu doldurmaktan değil.

Çocuklarımızı hayatımıza değil, refahımıza ortak ettiğimiz sürece mutsuz, doyumsuz ve sabırsız çocuklar buyütmeye devam edeceğiz.