“Birisine olduğu gibi davranırsak,” diyor Goethe, “onu olduğundan daha kötü duruma getiririz. Oysa ona olma potansiyeli taşıdığı kişiymiş gibi davranırsak onu olması gereken kişi durumuna getiririz.”
Kendimizi koruma güdümüz, dikkat etmezsek kendimizi alı koyma güdüsüne dönüşebilir; bizleri anlamlı ilişkilerden yoksun bırakır, üstelik bazı durumlarda kişiler arası gelişimden tümüyle koparır.
Bir gülümseme hiçbir şeye patlamaz ama çok şey kazandırır. Vereni yoksullaştırmadan alanı varsıllaştırır. Kendisi bir saniye sürse de etkisi bazen sonsuzluğa yayılır. Hiç kimse gülümsemesiz yaşayabilecek kadar zengin ya da güçlü, hiç kimse de gülümsemeyle zenginleşemeyecek kadar fakir değildir. Ama yine de gülümseme satın alınamaz, dilenemez, ödünç alınamaz ya da çalınamaz; çünkü verilene dek hiç kimse için bir değeri yoktur. Kimileri size gülümseyemeyecek kadar yorgundur. Kendi gülümsemenizi verin onlara; hiç kimse verecek gülümsemesi kalmayanlar kadar gülümsenmeye muhtaç değildir.
Bir gülümseme hiçbir şeye patlamaz, ama çok şey kazandırır. Vereni yoksullaştırmadan alanı varsıllaştırır. Kendisi bir saniye sürse de etkisi bazen sonsuzluğa yayılır.