Eudaemonolojinin ilk önermesi, bu ifadenin bir örtmece olduğu ve "mutlu yaşama"nın yalnızca olabildiğince az mutsuz ya da kısaca, katlanılabilir bir hayat anlamına gelebileceğidir. Aristoteles'in önermesindeki gerçek hayat bilgeliğinin temelinin, hayatın zevk ve güzellikleriyle hiç ilgilenmeden sayısız kötülüklerinden mümkün olduğu kadar kaçınmaya dikkat etmekte yattığı ileri sürülebilir.