Ah, o hiç büyümeyen oğlan çocukları! Anne kucağından geçerler eşlerinin kucağına. Karınları tok olsun; yorgunken, hastayken bakılsınlar. Onlar biricik ana kuzuları. Ah, o hemen büyüyen kız çocukları! Baba evinden geçerler koca evine. Korunmaları gerekir dünyanın kötülüklerinden, yuvalarda saklanmaları gerekir. Kocaları onları korur kollar, eve ekmek getirirler, kadınlar da yuvayı kurar, yaşanacak bir yer haline getirirler. İlişkiler yıllardır böyle gelmiş, böyle gidiyor sonuçta, değil mi?
Sayfa 116Kitabı okudu
Bir erkeğin beraber olduğu kişiye iyi davranması, aşağılamaması, şiddet uygulamaması zaten olması gereken davranış biçimleri. Standartta olması gereken, ilişkinin temellerini oluşturan kurallar neden bir lütuf gibi bize sunuluyor? Niye olması gerekeni, fazladan bir çabayla gösterilen fedakârlıklarmış gibi görüyoruz?
Sayfa 91Kitabı okudu
Toplum, kadınlardan anne olduklarında her şeyi bir kenara bırakıp çocuklarını önceliğe koymalarını talep ediyor. Kendilerini unutmalarını istiyor. Doğan çocuk artık kadının en büyük mesuliyeti oluyor, kendi fiziksel ve psikolojik sağlığı pahasına bu mesuliyeti yerine getirmesi gerekiyor. Kadınlar, bir kostüm giyer gibi annelik kimliğini üzerlerine giymek durumunda kalıyorlar. Bazen isteyerek, bazen de istemeyerek.
Sayfa 50Kitabı okudu
İyi bir anne, eş veya insan olmak, saatlerce evini temizlemek demek değildir.
Sayfa 60Kitabı okudu
Aslında el alemin adı ataerki, mahalle baskısının adı da eril tahakkümdü.
Sayfa 16Kitabı okudu
“El âlem adlı örgütün tüzüğünde apaçık bir çifte standart uygulaması vardı. Bense bu çifte standartlara göre el âlemin kabul edilebilir gördüğü makul kadın değildim, olma ihtimalim dahi kalmamıştı. Aslında el âlemin adı ataerki, mahalle baskısının adı da eril tahakkümdü.”
Kadınların şiddette uğramasını önleyecek tek bir durum var, o da erkeklerin şiddet uygulamaması.
Sayfa 262Kitabı okudu
Kadınlara öğretilen bedenlerinin kusurlu olduğu ve bu kusurları onarmaları gerektiği oysa kadınların onarmaları gereken bedenleri değil, özgüvenleri.
Sayfa 248Kitabı okudu
Bedenlerimizin erkek gözünü tatmin etmek için var olduğu algısı öğretilmiş bize. "Aman kızım bacaklarını kapa, aman kızım eteğini ört! Aman birileri görüp de kızıma hallenmesin!" kaygısı bu. Çünkü bedenlerimiz bizim için değil, bir başkalarının zevki için var olduğunu öğrenmişiz.
Sayfa 239Kitabı okudu