Ne kadar da sayıları artmaya başlamış etrafımdaki karanlık yüzlerin.
Hele biri var ki bembeyazdı hislerimde ve gözlerimde.
Şimdi nasılda yüz tutmaya başlamış , önce griye sonra siyaha.
Acaba bu neyin emaresiydi, günden güne kalbime baskı oluşturan, zihnimi esir alan.
Acaba bu neyin emaresiydi,hangi doğacak acının vuslat özlemiydi bu sancı.
Aldatmasın suskun gülüşlerim, aldatmasın lal dilim,oysa ne fırtınalar var yüreğimde ,ne savaşlar yaşanıyor zihnimin meydanlarında ona dair.
Ona dair çünkü umulmadık bir yüzdü o,beklenmedik bir renk değişimi yaşıyordu,yada üstündeki boya lekelerini atıp kendi rengine dönüyordu , bilemiyordum...
Yoruldum artık bu kasvetten,bu kasvete vesile olan duygulardan, duygularıma mana olan manasızlıklardan.
Yoruldum artık bu renk değişimlerinden, yoruldum artık gözlerime gittikçe gri ve siyah rengin yansımasından.
Sabırlar sabırsız kalıyor artık, acılar dayanıksız, duygularım kanıyor, görmüyor, göremiyorlar.
Çünkü beyazdan uzaklaşıyorlar..