İnsanlar müthiş, keyifli, güçlü. Sayılarla, defterlerle, tablolarla çalışmaktansa insanlarla çalışmak fevkalade olsa gerek. Ben seyahat etsem, buradan gitsem ve kendimi başka manzaralarla, abidelerle, yollarla, sanat eserleriyle şaşırtsam da beni hiçbir şey insanlar kadar büyüleyemez.
Geçip giden insanları izlemek, yüzlerini incelemek, bu yüzlerde kah mutluluk kâh karamsarlık izleri seçmek, o dinmek bilmez hegamenin içinde varacakları yere acele acele koşturduklarını görmek gibi; hayatlarının kısacıklığının, küçücük olduklarının, hayatlarının çıplak gerçeklerinin farkına varmadan, köşeye sıkışmış olduklarını hiç hissetmeksizin, köşeye sıkışmış olduklarını kabul etmeksizin durmadan ilerlediklerini fark etmek gibi olmaz hiçbir şey.
Sayfa 168
Hatıraları vardır insanın; düşünürken duygulandığı... O güzel hatıralardan çoğunlukla acı ve hüzün rüzgârları eser. Şairin "Ağlarım hatıra geldikçe gülüştüklerimiz" dediği gibi... Yaşarken bir saat süren mutlu bir hatıra, bazen ölünceye kadar esef kaynağı olur. Ölüm gelip insanın sevdiği birini aldığı zaman başlayan acı dinmek bilmez. Onunla birlikte ne kadar güzel günler geçirdiyse, aniden başlayan kopuş acısı, gitgide azalsa da ölünceye kadar sürer. Maziye doyamamıştır. Eski mutluluklarına doyamamıştır. Dünyadaki hiçbir şeye doyamamıştır. Ama o mutluluklar, onlara doyamamış olmasına aldırmadan, ondaki saadet ihtiyacını giderip gidermediğine bakmadan, onu terk edip giderler. Hiç bitmeyecekmiş gibi gelen şeyler, hiç başlamamış gibi bitmektedirler. İnsan ilk bakışta doğduğu andan itibaren ölmeye başlayan bir varlık gibi görünür.
Sayfa 27Kitabı okuyor
“Doğadan beklenen, ölüm karşısında kinin gücünü ve zehrini yitirmesidir, öte yandan yaşlanmış nefretler dinmek bilmez dedikleri de doğrudur.”
Sayfa 85Kitabı okuyor
Ölüm gelip insanın sevdiği birini aldığı zaman başlayan acı dinmek bilmez.
Ah şu her birindeki yaşama susuzluğu - bütün bir genç ulus, yeni bir insanlık onların dudaklarından dünyaya, bilgiye, hakikate olan hasretlerini dile getiriyor! Arayın benim için, Dostoyevski'nin eserinde huzur içinde nefes alıp veren, dinlenen, hedefine ulaşmış bir insan gösterin! Hiçbiri, tek biri bile böyle değildir! Hepsi bu çılgın yarışta yükseklere ve derinlere koşuyor çünkü Alyoşa'nın ifadesine göre, kim ilk basamağa bastıysa son basamağa ulaşmaya çalışmak zorundadır-, bütün yönlere, don olsun, yangın olsun ellerini uzatırlar, hırsları dinmek bilmez bu doyumsuzların, bu ölçüsüzlerin, ölçülerini sadece sonsuzlukta arayan ve bulan bu insanların.
Sayfa 136Kitabı okudu
