acelemvar
@divisionbeld
Kırklareli üniversitesi
Kırklareli
23 Ağustos 1998
43 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kadın, bir dost, bir kent, bir kerede terk edilemez.
Sayfa 66Kitabı okudu
Yaşarken başımızdan hiçbir şey geçmez. Dekorlar değişir, kişiler girer çıkar, hepsi bu. Başlangıçlar da yoktur. Günler anlamsızca birbirine eklenir durur; sonu gelmez, tekdüze ekleniştir bu.
Sayfa 66Kitabı okudu
Bense üç yıldan beri fazlasıyla durgun bir hayat yaşıyorum. Bu trajik yalnızlıklar biraz boş bir katışıksızlıktan başka şey vermez bana.
Sayfa 49Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Some of these days
You’ll miss me honey!
Sayfa 42Kitabı okudu
Ölümlerini kabul etmeliyim, hatta istemem gerekiyor bunu. Edindiğim izlenimlerin pek azı bu kadar acı ve güçlüdür.
Sayfa 41Kitabı okudu
Bulantı benim içinde değil; Onu orada, duvarda, askıların üzerinde, dört bir yanda hissediyorum. Kafeyle özdeşleşiyor; o bende değil, ben ondayım.
Sayfa 39Kitabı okudu
Durum kötü! Hem de çok kötü: İçimde pislik, Bulantı var. Bu kez yeni: Kafede yakaladı beni. Bugüne kadar kafeler tek sığınamdı. İnsanlar dolup taştıkları, aydınlık oldukları için. Onları da kaybettim. Odamda, dört bir yandan çevrildiğimde nereye gideceğimi bilemeyeceğim artık.
Sayfa 36Kitabı okudu
Belki de insanın kendi yüzünü anlamadı imkansızdır. Belki de bunun sebebi yalnız yaşamamdır. Topluluk içinde yaşayanlar kendilerini aynalarda, arkadaşlarına nasıl görünüyorlarsa öyle görmeyi öğrenmişlerdir. Benim arkadaşım yok. Tenimin böyle çıplak olması acaba bu yüzden mi? Buna insansız… evet insansız doğa denebilir.
Sayfa 36Kitabı okudu
İhtiyarı iki saat içinde Hristiyanlığa dönüştüreceğini söyleyerek, Moulins Papazı’yla bahse girişti. Papaz bahsi kabul etti ve kaybetti. Rollebon sabahın üçünde işe girişti, ihtiyar beşte günah çıkardı ve yedide öldü. Papaz, “Tartışma sanatında ne kadar yamanmışsınız! Bizi bile geçtiniz,” dedi. Rollebon, “Onunla tartışmadım, cehennemden söz edip içine korku saldım, diye karşılık verdi.
Sayfa 33Kitabı okudu
Nesnelerin insana dokunmaması gerekir çünkü onlar canlı değildir. Aralarında yaşar, onları kullanır, sonra yerlerine koyarız: Yararlıdırlar, işte o kaşar. Oysa bana dokunuyorlar. Çekilmez bir durum bu. Onlarla bağlantı kurmak korkutuyor beni.
Sayfa 26Kitabı okudu
Ben de mi böyle olacağım sonunda? Yalnızlık ilk kez canımı sıkıyor. Başıma gelenleri iş işten geçmeden, küçük çocukları korkutmaya başlamadan önce birisine açmak istiyorum. Anny’ nin burada olmasını isterdim.
Sayfa 24Kitabı okudu
Bense yalnız, yapayalnız yaşıyorum. Kimseyle konuşmuyorum, hiç kimseyle. Tek bir bağlantım yok.
Sayfa 21Kitabı okudu
Tutkum ölmüştü artık. Yıllarca onunla dolup sürüklenmiştim ama şimdi içim bomboştu.
Sayfa 19Kitabı okudu
Değişen ben miyim? Ben değilsem şu oda, şu kent, şu doğa; seçmek gerek. Değişen benim sanıyorum. En kolay çözüm yoku bu. En tatsızı da bu. Bu ani dönüşümlere maruz kaldığımı kabul etmek zorundayım. Sık sık düşünen biri olmadığımdan, farkına varmaksızın, içimde bir yığın ufacık başkalaşım birikir ve sonra günün birinde gerçek bir devrim ortaya çıkar. Hayatıma tutarsız, çelişkili bir görünüm veren de budur.
Sayfa 18Kitabı okudu
