Franz Kafka Picaso Lucci Diyalog
Franz bana ölümü anlat
yaşarken ölüp gitmeyi
dedi P.
G.kendince bir yol çizdi
hiç bir ucu mezarlık kıyısı yoktu
P. yalnizca yola baktı
mermer taşları okunmuyordu
G.yol benim dedi
P. bir ölümün yazılmış tarihini bile göremedi
G.ve P. artık Selvi ağaçlarından çok uzakta...
İkili diyalog Franz Kafka Picaso Lucci
Kafka eğer günümüz dünyasında yaşasa idi ve bugün ne yazardı diye ruhumca bir paranoya yaptım. Onu yeniden canlandırmak haddime değil inançları güçlü bir ruhum o büyük can veren Yaradana sonsuz bir teslimiyetim var lakin bu bir yazı ve duyguların özgürlüğünde afola.
Yer Beşiktaş ve franz ve ben iki ruhu bir sahilde pekiştirdim zaten sayfamı açma gayem onun yazıları üzerine bir kaç yorum koymaktı sıra artık onun sözlerinden sonra benim bu ruhları gizeme taşımak sahi Gizem dedim dimi oda benim Milenam.
Bu fotoğraf kendi çekimim yer Beşiktaş sahili çoğu sevgi ve duygunun buluştuğu ortak yer.
Geçen yıl bu zamanlar Kafka kimliğimi bir palto gibi giydiğim gündü ve ona gitmiştim yani Gizemime.
Hava ciddi soğuktu ve o gün karın ağrısı ve ciddi bir spazma ile karşı karşıya olduğum bir günü yaşayacaktım lakin bunların hiç bir önemi yoktu çünkü ona gidiyordum koşulsuz çıkarsız gözlerini yalnızca kara sarmış gözlerini görmeye böylesi bir duyguda Hiç bir ağrı bir bedene Hiç bir acı ağrı veremez.
Yine yapacağını yapmıştı krem bir bere gözleri yerinden oynarcasına o ilk günkü gibi anlam dolu aslında buraya kadar Franz ile ne gibi bağım olabilir mantığı geliyor akla.?
Bedenler ölebilir sonsuz olan ruhların o tarifsiz zamanı bizi başka biz yapan. Franz bir köşede çok üşüsede onu o koca şehire getiren ruhum kısa süre sonra duyguların sıcaklığında en son gülümsemişti. (Franz Kafka Picaso Lucci Turkey)
Yazımda direk anlık doğaçlama olduğundan imla hataları olabilir affınıza sığınıyorum.