-Çocuk telaşıyla koştum sana hep,
bu yüzdendir dizlerimdeki yaralar.-
ANNEM BEN VE ÇİÇEKLERİ
Aynı dili konuşurduk
Annem ben ve çiçekleri.
Olmazları oldurur,
Dertleri unutur,
Mutluluğun bir yolunu bulurduk.
Zamanla değişti herşey.
Çiçekleri saksıda kaldı öyle küskün,
Bu satırları okumak ne zor be:(
"Aytaç?" diye sordu Kamer birkaç kez daha. Yüzünü kavradı ve öylece baktı. Dizlerimdeki yaralar gözlerimdeki kandan ibaretti. Kamer, Aytaç'ı sarsmaya başladı. "Babacığım? Babacığım hayır. Aytaç? Aytaç'ım benim, güzel oğlum benim aç gözlerini! Aç gözlerini kurban olduğum."
Aytaç, gözlerini açmıyordu.
Sayfa 242Kitabı okudu
Nasıl pürüssüz bir sesleniş...
"Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar."
Ziya Osman Saba
Büyüdüm, dizlerimdeki yaralar geçti. Saçları hiç okşanmamış o kız çoçuğunun ruhundaki yaralar geçmedi.