Bir nazlı kuşa benzer
Çocuk dediğin.
Ev ister, ekmek ister
Öpülmek, okşanmak ister.
Cahit Külebi
Sen bir garip delisin
Gözleri perdelisin
Zaman biziz, mekan biz ; imkansıza yok imkan
Okur Takip Önerileri
Çiçek çiçek kalbime doluyorsun Rüveyda
Karada balık gibi nasıl yaşarım, söyle
Sensiz olmak mıdır hep alınyazım
Bilmek istiyorum, bilemiyorum.
Ne dünde saklısın, ne yarındasın
Bense bir ankanın bakışlarında
Yürürüm bu aşkın yokuşlarında
Sayfa 54Kitabı okudu
gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
.
kar yağsa da bu ıssız vadiye, gün bitmesin
yapraklar üşüse de çiçekler üşümesin
Şafakla kaplanacak içimdeki yaralar
İklimleri ruhumun yaprağında gizledim
Issızlık ülkesinde çürürken hatıralar
Arşın hiç değişmeyen iklimini özledim
Artık eskisi gibi bakamıyorsun
göklerinde bir belkıs otururdu rüveyda
binlerce gökkuşağı olurdu kirpiklerin
güneş bir anne gibi dururdu başucunda
artık dokunamıyor kakülün bulutlara
karalara bürünmüş saçlarında dolunay
ben bu kadar zulme layık mıyım rüveyda
Gitmeliyim bu alemden
Kainatı eller alsın
Ömrümdeki bu son demden
Bir nilüfer bana kalsın
Gece, yalnızlığımıza çekilen gök perdeyse şiir içerdeki aydınlığımızdır.
Hiçbir şeyi saklama sakın!
Ekmeği tazeyken ver, çiçeği de solmadan.
Sıkıntı ne ekerse mutluluk onu biçer.
Ne zaman bu toplumun gençleri fütursuzca ekmeğe basmaya başlar, işte o zaman ben yas tutarım.
