Olmamış, olmamış, olmayacakmış.
Yol ayrımına kurulmuş bir pusu bütün kaderimiz olabilir.
Ne kadar anlıyormuş gibi yapsalar da, kimse kimseyi anlamıyor aslında. Herkes kayboluyor hayalleriyle hatıraları arasında
Yazık, kimsenin hayatı edebiyat kadar hakiki değil artık. Bir öykü köşesinde, bir hayal çarşısında kendimize yer bulmaya çalışıyoruz. Yalnızım. Yalnızız. Artık kimselerle oturup doğru düzgün konuşamıyoruz bile! Şu yaşadığımız bilgi çağında, bu kadar az bilge kişi kalmış olması ne hazin değil mi?
İnsanın karanlık yanı dediklerinin yüzölçümü aydınlık yanından katbekat fazla olmalıydı
Sayfa 147Kitabı okudu
İnsanların bedeninde yaşadığı olaylardan kalma görünmez dövmeler olduğuna inanırdı.
Sayfa 131Kitabı okudu
Oysa edebiyat hayatı yavaşlatır. Yetişemez Dünyanın hızına.
Sayfa 110Kitabı okudu
Kimileri için dünya, bir yaşama yeri değil, bir anlatma yeridir.
Sayfa 165 - MetisKitabı okudu
Ne kadar çabalasa da bazılarının yüzünün altından altyazı geçer.
Sayfa 58
Bazıları uzaktan sevilir.
Sayfa 37Kitabı okudu
Hayata bulaşmış herkesin öyküsünde temizlenmesi gereken yerler vardır. Silinmesi,kazınması, temizlenmesi gereken lekeler, isler , yara izleri... Kalbin bazen aşktan, bazen nefretten , kinden , hınçtan tüten dumanı. Hayal kırıklıklarının ete gömülü kalmış kıymıkları.
Sayfa 130 - MetisKitabı okuyor
Dünya, onun için gözlerinin gördüğü kadardı.