Bazı zamanlar bazı meseleler ve olaylar karşısında bazı insanların suskunluğunu görünce insan olmaktan tiksiniyorum. Dostoyevski usta, çoğunluğun bir türlü duyamadığımız o güzel(!) iç sesi olmuş.
Monsilya
@Monsilya
·23 Mayıs 20:31
Hayatımda hiçbir davranışımdan ötürü vicdan azabı duymadım. Rahatım bozulmasın, yeter bana! Benim gibiler sayılmayacak kadar çoktur, hepimiz de huzur içindeyiz. Evrenin kuruluşundan beri varız biz. Günün birinde dünya batacak olsa biz yine üste çıkmanın yolunu buluruz.
Sayfa 285Kitabı okuyor
Dostoyevski okumaya başladıktan sonra kendimde anlam veremediğim bir huzursuzluk başlamıştı. Sadece bende böyle olduğunu düşünüyordum ki bugün Cemal Süreya'nın şu sözüne denk geldim. "1944 yılında Dostoyevski'yi okudum.O gün bugündür huzurum yok. "
Reşat Nuri'nin kitaplarında okumanın tadına iyice alıştıktan birkaç yıl sonra babamın kütüphanesinde Rus klasiklerini buldum, topuklu terlikleriyle merdivenlerden inen çırılçıplak kadınlar yoktu, ama özellikle Dostoyevski allah bullak etmişti beni, insan ruhunun karmaşasıyla savrulmuş, kendi minicik hayatımın sınırlarını o karanlık karmaşayla parçalamıştım.
Artık ders kitaplarını hiç okumuyor, yalnızca romanlarla ilgileniyordum; girdiğim her okuldan kısa sürede atıyorlardı beni, bütün sınıf arkadaşlarından daha çok kitap okuyor, hepsinden daha fazla yazar tanıyordum, ama kimyayla fizikten hiçbir şey anlamıyordum, ne yazık ki ö sıralarda rakamların da harfler kadar büyük bir sihre sahip olduğunu anlatacak bir öğretmene rastlayamamıştım, biri bana bunu anlatsa belki rakamları da severdim.
Karanlıkta Sabah Kuşları
“Sevgi eğitici bir güçtür, ancak elde edilmesi zor, aşırı çaba isteyen bir iştir. Çünkü belirli bir an için değil, sonuna kadar sevebilmek gerekir. Geçici sevgiyi kim olsa, adi bir cani bile hissedebilir.”
- Fyodor Dostoyevski
“Sevgi eğitici bir güçtür, ancak elde edilmesi zor, aşırı çaba isteyen bir iştir. Çünkü belirli bir an için değil, sonuna kadar sevebilmek gerekir. Geçici sevgiyi kim olsa, adi bir cani bile hissedebilir.”
- Fyodor Dostoyevski
" Böylesine güzel bir gökyüzünün altında, bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyor? "
~Dostoyevski
Her mutsuzluğun ötesinde yine yaşam bekler; ama insana özgü bir yeteneksizliktir yaşayamamak. Yoksa hangi balık boğmuş kendini, hangi serçe atlamış damdan.
Dostoyevski.
Kimse , seni sen olduğun için sevmeyecek . Herkes seni ; seni sevmenin onlara ne kadar yakışacağını düşündüğü için , yani kendileri için sevecek.
Dostoyevski
''Ruhunu yitirmiş bu çağın vebası; düşünememek değil, hissedememektir.'' Dostoyevski