Lütfiye
@drktp
Öğrenci
Üniversite
İstanbul
4 Eylül
34 okur puanı
Şubat 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Çanakkale
Bir 18 Mart günü akıllara gelip, akıldaki diğer her şeyi götüren mükemmelliğin de ötesindeki bir şiir okudum şu saatte.
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhîd'i...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni târîhe" desem, sığmazsın.
Ölümü öldürerek her daim "diri" olan şehadet erleri...
Koktuğum şeyler var benim, lâyık olamama korkusu.. Her bir Mehmetçik'in önümde sıralandığını hayal ediyorum. Arkalarına döndüklerinde yuzumu kizartacak lekeler taşıma korkusu.. Her birinin bir hayati vardi, umudu, gencligi, sevdigi vardi. 14-15 yasinda hayat feda eden aziz insanlar...Hani son zamanlarda populer olan bir soz var ya, "bir bildigi var bu çocukların, kolay degil çocukken ölmek" diye, iste en iyi anlatan söz budur belkide. her seylerinden vazgectiler dostlar! Düşünebiliyor musunuz? Vatan icin... kac kisi gosterebilir bu erdemi? Komutanlari "ben size savasmayi degil, ölmeyi emrediyorum" dediğinde ölüme gülerek koşmak nasıl bir his olmalı? İnsan düsündükçe çıldıracak gibi oluyor. Sağında, solunda, önünde, arkasında az evvel helallestigi arkadaşı yatarken, köyünde sevdiği, belkide sevdigini soylemeye cesaret edemedigi bir kiz varken, nisanlisi, karisi varken ölüme koşmak... düşünüyorum da, hiçbirimiz onlara layık olamiyoruz... Bu şekilde kazandık fakat, nasıl kaybediyoruz!?
Kahramanlarımızı rahmet ve saygıyla anıyorum, zirâ ancak saygı duruşunda bulunabiliyoruz..