Yıldız•
@dumanliayna
Bir aydınlanma ruhu içinde felaket yalnızdık.
218 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"İnsan kocayınca çalar saat gibi oluyor" diye güldü adam. İhtiyarlar niye öyle şafakla uyanırlar bilmem. Günü azıcık daha uzun yaşayabilmek için mi acep?
Yenilmemişlerin neşesiyle ışıl ışıl yanan deniz rengi gözlerinden başka her şeyi kocamıştı ihtiyarın.
Bugün bir evlilikte bulunamayan şey bir ihanette mi bulunacak?
Okur Takip Önerileri
Yalnızca bir ten humması benim duyduğum, ruh sarsıntısı değil. Ruhum fırtınalı bir denizin ortasındaki kaya gibi sağlam duruyor.
Tahsin Yücel çevirisindeki incelik
Birbirlerine baktılar, düşünceleri, aynı sıkıntıda birleşmiş, çarpıntılı iki göğüs gibi sıkı sıkı kucaklaşıyordu.
Bana gereken ilaç yeryüzü ilaçları değil.
İnşa edilen bir kütüphane, yaratılan bir hayat demektir; yığılmış kitaplar toplamı değildir asla.
Gün be gün kendi yaşamımızı arşınlıyoruz, tıpkı bir koridoru arşınlar gibi.
Öyleyse, yaz yağmuru.
Ailemin bütün tanıdıkları aynı yolu tutmuş kişiler: Zekâlarını kârlı kılmaya, öğrenimlerini bir arpalığa çevirip limon gibi sıkmaya ve seçkin biri olmaya çabalanmış bir gençlik; sonra da umutlarının sonucunun niçin bu kadar nafile bir yaşam olduğunu şaşkınlık içinde sormakla geçen bir ömür.
Arzu ede ede kendilerini yitiren insanlar, ihtiyaçlarıyla yetinseler iyi ederler.
Geçmişi anlamlandırmak bugünü özgürleştiriyordu.
Kim olduğumuz o an yaptığımız seçimlerle ilgilidir.
Mutluluğun senin içinden gelmeli. Sevgiline, ilişkine bağlı olmamalı. Herkes kendi başının çaresine bakmayı bilmeli. Senin iyi olman, ilişki yaşadığın kişinin sorumluluğu değil. Onunki de senin değil. Eğer eşin, sevgilin yaptığı şeyle senin iç huzurunu etkiliyorsa duygusal olarak kendini uzaklaştır olaydan. Yapamazsan sende bir sorun var. Daha iyi sınır koymayı öğren kendinle onun arasında.
İnsan ruhunun, bu evrensel kaosta hayatta kalmasını sağlayan şey neydi?
