İlk okuduğumda beni çok heyecanlandıran bir kitap oldu Devlet. Belki günlerce üzerine konuşmak istedim. Çünkü düşünün ta o zamanlarda bir grup insan toplanıyorlar ve biz bir devlet kursak nasıl olurdu, hangi kurallar olmalıdır bunun üzerine tartışmalar yapıyorlar. Çokça not alarak okuduğumu hatırlıyorum. Kadınlara bakış açısı tabii ki de çok
"Ölümün sevdayı bitirmeye yetmediğini o an anladım. Sevgili öldü diye sevda bitmiyordu, bitmezdi. Neden sonra rüyamda işittiğim o cümleyi söyledim durdum kendi kendime;
''Sevmek Beklemektir''...
Yaş kırklanınca bir köşede durdum ben.
Orada durup geçmişime baktım ben.
Geçmişimde ben doluydum hep ben.
Hep ben, bütün kendimin köşelerinde düşen tökezleyen.
Seyrettim kendimi geçmişten geleceğe uzanan çizgi üstünde.
Her düşmenin ve tökezlemenin gerçekleştiği köşelerde.
Hep ben, köşelerde bir kararın eşiğinde.
İnsan hep doğru kararı mı verir anne?
Sayfa 57 - Ketebe Yayınları ~ Kalp İkiyi İnkar Edecektir* (Ahmet Murat'ın bir şiirinden...)Kitabı okudu
Oturdum bir yerde saatlerce,
Durdum öyle kıpırtısız,
Düşündüm, öylece düşündüm,
Seni, beni, dünyayı, dünyamızı...
Yazmaya başladım sonra,
Her şeyi yazdım da
Biz birbirinizi ne çok severdik,
İşte onu yazamadım.
Denedim ama olmadı.
Sonra hatırladım,
Sen de severdin!
Sevmiyorum deyip gidene kadar...
Biliyordum yine sevecektin.
Ben inandım.
Koca dünyada,
İnsan kalabalığının ortasında,
İnandığım yalanla kalakaldım.
Sahi sen!
Nereye gittin?
Bu sefer dönmedin de...
Günlerce ağladım. Günlerce, aylarca, sabahlardan akşamlara, akşamlardan sabahlara kadar durdum durdum ağladım. Sonra alıştım. Artık var olmayışına alıştım. Ama öldüğüne hala alışamadım.
Kadının yürüme yolundan aceleyle büyük Victoria tarz eve doğru gidişini seyrederek orada durdum. Boşboğazlığım sağ olsun, büyük ihtimalle o evin içini hiç görmeyecektim. Öte yandan, Mike'ı Eğlence Parkı'na götürme fikri o kadar uygun geliyordu ki. Yazın, her türlü sorunu ve engeli olan çocuk gruplarını ağırlamıştık. Kötürüm çocuklar, kör çocuklar, kanser hastası çocuklar, (cahil 70'li yıllarda geri zekalı dediğimiz) zihinsel engelli çocuklar... Mike'ı Çılgın Sarkaç'ın en ön vagonuna oturup havalara fırlatmayı düşünmüyordum. Sarkaç kış için kapatılmış olmasaydı bile, o kadar da dangalak değildim.
Öte yandan atlıkarınca hâlâ çalışıyordu, Mike ona binebilirdi. Wiggle-Waggel Köyü' nü dolaşan trene de. Fred Dean'ın çocuğu Mysterio'nun Aynalar Malikanesi'nde dolaştırmama da ses çıkarmayacağına emindim. Ama yok. Olmazdı. Mike, Annie'nin narin çiçeğiydi ve kadın bu durumu korumaya kararlıydı. Uçurtma. normal gidişattan bir sapmaydı, benden dilediği özür de yutmak zorunda olduğu acı bir ilaç.