Düştüğün yerden bir avuç toprakla kalk
sana bir mi vurdular
derlenip toparlanıp
sen iki vuracaksın
yoksa yoksun
silerler adını kara tahtadan
Sayfa 96Kitabı okudu
Yalnızlık arkadaşım benim....
Yalnızlığımla yalnız kalmıyorum ki ben. Mutluluk benim için yalnızlık,huzur sükunet. Allah'la buluşma saatlerim. Biri duysa Rabbime dediklerimi deli olduğuma inanır. Beni en iyi O anlar. Çünkü böyle yaratan rabbimin kendisi. Kesin bir hikmeti var " yalnızlığı seven" olarak yaratmasinda.
Her iki taraf ta ölüyor sonunda. Marifet taşınacağın evi iyi seçmek. Göç etmek istiyorsan dünyaya itibar etmeyeceksin demek. ölmek istemiyor ve korkuyorsan, dünyaya itibar ediyorsun demek..
"ölmek" ve " göçmek " diye iki kavram var. Mümin olmayanlar ölüyor,mümin olan göç ediyor. Mümin olmayanlar korkuyor, mümin olanlar Umutla bekliyor.biri yok olurken kabirde , diğeri daha geniş ve ferah bir yere taşınıyor, göç ediyor yani..
Hakikat son nefesi verene kadar Allah yolunda koşmak. Hakikat, Allah'tan başka kimseden korkmamak. Hakikat Allah'ın rızası için caninla malınla Allah yoluna baş koymak. Ve hakikat son nefesi verene kadar, son nefeste imanla gitmeye çalışmak.
Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az.
Ailesi ve eşi kendi gibi olanlara ne mutlu. Onlara sevdanın yolları bana kurşunlar.. " tek başımaydim yine her zamanki gibi.
Pişmanlıkla yapılan her tövbe tertemiz ediyordu.
Huzur, her başarıyla verip geçtiğin imtihanların sonunda ! O sabırla beklediğin her anda, o ızdırapla geçirdiğin,tüm vücudunun parçalara ayrılıp sonra yeniden bir araya gelmesinden sonra!
Huzur kimsesizligini anlayıp, çaresizliğin dibine vurup Allah'a yaslanmanda.! Ve huzur sadece yaratana bağlanıp tek umudun olarak O'nu görmende. Bu dünya da O'ndan başka huzur bulacağın hiçbir şey olmadığını anlamanda!
Tasavvuf,"gizli hazine"ydi. Bulmak herkesin harcı değildi..
Tasavvuf harika bir yoldur. Okyanustur adeta. O okyanusa giren Allah'ın ahlakıyla ahlaklaniyordu. Edep Okyanusu. Hâyâ Okyanusu.......
-Allah Hz. Adem'i yarattı. Ondan gelecek tüm insanların ruhlarını belinden döküp huzuruna çıkardı. Bizden söz aldı. "Ben sizin Rabb'iniz değil miyim?" dedi. Bizler de "Evet, sen bizim Rabbimiz'sin" dedik. Sonra da melekleri şahit tuttu bu söze. Sonradan inkâr edemeyelim diye. İşte insanoğlu, ezelde Allah'a böyle söz verdiği için dünyada da hep onu arar. İnkâr etse de unutmuş gözükse de ruhu hep O'nu ister. Tıpkı annesini görüp ayrılan çocuk gibi.
Sayfa 152Kitabı okudu
Bir süredir budur hâl-i ahvâlimiz
...kimseyi eski şiddetimde sevemiyorum. Havada asılı kalmışım sanki, mekânım yok. Hiçbir şeyim yok, bomboşum, duygularım da yok, sanki hiç var olmamışım. Dersleri verip çıkıyor, bir şey de hatırlamıyorum. Evden çıkmamışım sanki, oraya gitmemişim... Sonunda kesin kararımı verdim. Ben yoktum ihtimalle, var olduğumu sananlar var. Kafalarında beni onlar var ediyor. Hayal olabilir miyim ben?
Sayfa 147Kitabı okudu
İki yüzlü değiliz "mış gibi" maskesi takıyoruz sadece
.Beni aşırı sevenler var, ayrılamayan insanlar. Fakat ben onları onlar gibi sevemiyorum. Bir ara iki yüzlü gibi hissettim kendimi. Çok iyi davranıyor, çok değer verir gibi gözüküyorum. Bu yüzden belki de seviyor, sözümden çıkmadıkları oluyor. Elimde olmadan öyle davranıyorum. O kadar tatlı dilli ve güler yüzlüyüm, o kadar şirinim ki eve gelince kendime hakaret ediyorum. İki yüzlü diye kızıyorum. Elimde değil öyle olmamak.
Sayfa 147Kitabı okudu
Ben evde oturmayı ve tek kalmayı seviyorum. Yalnızlık arkadaşım benim... Yalnızlığımla yalnız kalmıyorum ki ben. Mutluluk benim için yalnızlık, huzur, sükûnet, Allah'la buluşma saatlerim. Biri duysa Rabbim'e dediklerimi "deli" olduğuma inanır. Beni en iyi O anlar. Çünkü böyle yaratan Rabbim'in kendisi. Kesin bir hikmeti var "yalnızlığı seven" olarak yaratmasında.
Sayfa 146Kitabı okudu