“Bir günah işlediğinde hemen ümidini yitirme. Düştüğün yerden kalk ve azimle yoluna devam et.”
Ataullah İskenderî (k.s)
-Allah Hz. Adem'i yarattı. Ondan gelecek tüm insanların ruhlarını belinden döküp huzuruna çıkardı. Bizden söz aldı. "Ben sizin Rabb'iniz değil miyim?" dedi. Bizler de "Evet, sen bizim Rabbimiz'sin" dedik. Sonra da melekleri şahit tuttu bu söze. Sonradan inkâr edemeyelim diye. İşte insanoğlu, ezelde Allah'a böyle söz verdiği için dünyada da hep onu arar. İnkâr etse de unutmuş gözükse de ruhu hep O'nu ister. Tıpkı annesini görüp ayrılan çocuk gibi.
Sayfa 152Kitabı okudu
Hiçbir yere ait olamama hissi...
Yerim yurdum yoktu ki benim. Yalnızdım hep. Girdiğim her toplumda, her mekânda ruhum daralıyordu benim. Bendeki insan ayrımı değildi. Öyle olsa sevdiğim insanlarla da mutlu olurdum. Ne yazık ki orada da sıkılıyor kaçacak delik arıyordum. Bu dünyada bir mekâna, bir topluma uyup da aralarına karışabildiğim hiç olmadı, küçüklüğümden beri hem de. Mekânsızdım ben. Lâ mekân!
Sayfa 113Kitabı okudu
Resimler insanın kim olduğunu anlatmaz.
Sayfa 43Kitabı okudu
Oysa ben kültürümü artıracağım, bana faydası olacak insanları seviyordum. Bir şeyler öğretmeliydi, beni anlamalıydı. Onunla her konuyu konuşabileceğim birikimi ve donanımı olmalıydı. Tartışmalar yapmalıydık, şimdiki beyin fırtınası denilen olayı yani. Ben ondan çok şey öğrenmeliydim. Yetiştirmeliydi beni, eğitmeliydi. Böyle birini bulsam ömrümü feda ederdim uğrunda.
Sayfa 70Kitabı okudu
Nefsinin dediğinin tersini yapan evliya olur.
Sayfa 85 - Eşik YayınlarıKitabı okudu
Çok doğru.
Bir insan kendine verdiği zararı, başkası uğraşsa veremez.
Sayfa 76 - Eşik YayınlarıKitabı okudu
Kendimle uğraşmak huyumdu zaten.