yaşamak istiyorum , kalp atışlarımı hızlandıran uzun araba yolculukları yapmak, ufukta güneşin battığı yabancı şehirlere gitmek, ayçiçeği tarlalarından geçmek istiyorum , gün boyunca dünyadaki en güzel makarna çeşitlerini denemek, her gün sabah koşusuna çıkmak, en sevdiğim şarkıyı sanki daha önce hiç dinlememişim gibi en baştan keşfetmek istiyorum
Sayfa 331 - Ephesus yayınlarıKitabı okudu
🌟 Zamanınızı Yönetmek ve Psikolojik Sağlamlığınızı Güçlendirmek İçin Davetlisiniz! 🚀
Hayatınızı daha etkili yönetmek ve içsel gücünüzü keşfetmek için harika bir fırsat!
🕒 Zaman Yönetimi: Zamanınızı en verimli şekilde nasıl kullanabileceğinizi öğrenmek ve hayatınıza denge getirmek için bu etkinliğimize katılın.
💪 Psikolojik Sağlamlık: Günlük stresle daha iyi başa çıkmak, zorlukları fırsata dönüştürmek ve duygusal dayanıklılığınızı artırmak için bu önemli konuda uzmanlarımızdan bilgi alın.
🔗 Kayıt ve Detaylar İçin Profilimizdeki Linki Tıklayın!
forms.gle/PNwxfzU7PRSaRPBP7
Bu fırsatı kaçırmayın, hayatınızı dönüştürmek için adım atın! 💫 #ZamanYönetimi #PsikolojikSağlamlık #KişiselGelişim
Bu aralar çok dağınığım...
Düşüncelerim dağınık,
Hislerim dağınık,
Kalbim dağınık,
Kafam çok dağınık.....
Ruhumun derinliklerinde bitmek bilmeyen bir iç savaş varken, bu savaşın temelini eşitlik ve denge arayışım oluşturuyor. İç sesime bile ulaşamadığım, her an, her saniye içimde eleştiren, yargılayan bir sesin yankılandığı bu ortamda ben hangi eşitlikten bahsedebilirim? İç sesim bir ayna görevi görüyor, sürekli çıplaklığımı yüzüme yansıtıyor. "Yanılıyorsun, tutarsızsın" diye fısıldıyor lakin sonra sesi tekrar yükseliyor ve "Suçlu değilim, haklıyım" diye bağırıyor. Bu iç çatışma hali ruhumun en karanlık köşelerinde saklanan bir ejderhaya dönüşüyor.
Selamlar, ben Leyla.
KESİNLİKLE ilk kitabından daha çok sevdim. Karakterler ve olaylar biraz daha oturmuş gibiydi. En azından lise draması yoktu, ki bence bu iyi bir şey çünkü karakterlerin yaşı küçüldükçe salaklık seviyeleri o kadar artıyor.
Penelope Douglas Atlılar grubu içindeki tüm dramayı Damon’a sakladığı için, bu kitapta Kai’dan çok Damon’dan bahsedildi. Ancak benim için sorun yok çünkü Kai bu haliyle mükemmeldi. Bolca yetişkin içerikli ve tetikleyici sahneler mevcut kitapta, lütfen okurken ona göre okuyun. Ve bence yetişkin içerik yazmakta yazarımızın eline su dökülmüyor. Kitabı okurken telefonum alev alacak diye korkmuştum (şaka). Kitabımız son şeytan gecesinin üzerinden bir yıl geçmiş şekilde başlıyor. Eskinin dostu, şimdinin düşmanı Damon pimi çekilmiş bomba gibi ve gölgelerde gizleniyor. Karakterlerimiz hiç olmadığı kadar diken üstünde ve Kai… yalnızca artık huzur bulmak istiyor, ancak aradığı huzur şeytanın ininde. 6 yıl önce tesadüf eseri tanıştığı ve elinden kaçırdığı Banks ile tam olarak orada şeytanın ininde tanışıyor. Banks, sevdiğim karakterlerden birisi oldu, yaralıydı, güçlüydü ve kafasına göreydi, en azından Rika gibi şımarık ve canı sıkılan zengin bebesi değildi. Son kitabı okumadığım için gelişmelerden haberim yok, ancak kendisine ait bir kitabı hak eden bir yan karakter var, o da Alex. Çok tatlı bir şeydi, umarım yazar onu görmezden gelmez ve Will’le aralarında bir şeyler olmasa bile ona ait bir kurgu okumayı severim. Düşüncelerim bu kadar, öptüm Çok.
Yarın okulda nöbetçiyim. Telefonu dolaba koymamak gibi çılgınca düşüncelerim var.. :d
Düşünceler bir rafa sığabilir mi ?
Duygulanmamak elde değil; düşüncelerin ete kemiğe büründüğünü görmek büyüleyici. Yazdığım karakterler sessizce keşfedilmeyi, tanınmayı bekliyor. Artık yazmaktan daha meşakkatli bir aşamadayım: Onları dünyaya tanıtmak, insanların zihnine ulaştırmam gerekiyor. Bu zamana dek tek bir bedende defalarca yeniden doğan düşüncelerim, şimdi başka zihinlere yolculuk etmeli. 
Protagonist
İnsan haklarını savunmak, adalet için mücadele etmek ve toplumsal eşitliği desteklemek, özgürlüğün gerçek anlamını yaşamak için atmam gereken adımlardır ve kendi özgürlüğümü savunurken aynı zamanda başkalarının özgürlüğünü de koruyup geliştirmem gerekiyor ve bu ancak farkındalıkla gerçek ve sürdürülebilir bir özgürlük alanına sahip olabilirim.
Karmakarışık duygular içerisindeyim
Eylemlerim ile düşüncelerim arasında bir tutarsızlık
Ya kahin oluyorum ya alim
Bir bakıyorum bir tanrı tanımaz olmuşum
Öte yandan cuma hutbesin de mimbere çıkmışım
Benim için vefa, aşılmaz bir kaleden çok daha fazlasıdır ve kendime karşı dürüst olmak aynı zamanda kendimle barışık olmak anlamına da geldiğinden, bu huzur kalbimi bir liman gibi huzura kavuşturacaktır. Bu limandan başlayan anlayışım ve bağlılığım aynı zamanda benimle diğer insanlar arasında da bir köprü olacaktır. Ne yazık ki ruhuma musallat olan kötü duygular bu köprüleri zehirliyor. Hırs, kıskançlık, kibir, nefret gibi duygularımın zehirli okları kalbimi istila ediyor. Bu manevi zehirler benim iç huzurumu bozuyor, dostluk bağlarını koparıyor, sevgiye gölge düşürüyor.