Bulaşıcı Beyaz Körlük
Sizleri sıkmamak ve çok zamanınızı almamak adına incelememi kısa ve öz yazmak istiyorum,nitekim zaman çok değerli.Pandemiden önce bu kitabı okusam, bir hastalığın tüm dünyada bulaşıcı olabileceği bu kadar gerçekçi gelmeyebilirdi. Pandemide yaşadığımız acaba dünyanın sonumu geldi, kendimiz ve en sevdiklerimiz de hastalanacak mı, ölecek mi kaygısı bire bir aynıydı Körlük kitabıyla.
Kitapta işkencelere, katliamlara, açlıklara, çocuk istismarlarına, kadın cinayetlerine, doğanın katledilmesine, savaşlara..... tüm kötülüklere nasıl da tüm insanlığın, bana dokunmayan yılan bin yaşasın dercesine körleştiğini anlatıyor aslında. Ama unuttuğumız şeyse,bu körlüğümüzün içinde yaşadığımız dünyamızı yok ettiği duyarsızlığımız ve hırslarımız yüzünden. İnsanın gören gözler olmadan nasıl da kötüleştiğini, kendine ve diğerlerine ne kadar saygısızlaştığını vurguluyor. Oysa kendine saygısı olan tüm dünyaya da saygılı....Ve tabi yaratıcının gördüğünü de unutmamak lazım... Kitabın en can alıcı tarafı ise bana göre doktorun karısının çektiği acının körlerden çok daha fazla olmasına rağmen (günümüzde de böyledir her şeyi görebilen, anlayabilen, hassas kalbi olan insanlara yüktür yaşamak) insanlara yardım etmekten bir an bile vazgeçmemesidir.
Akıcı, esrarengiz ve güzel kurgusu sayesinde çok keyifli okuyabileceğiniz bir kitap. Okumayan herkese şiddetle tavsiye ediyorım, keyifli okumalar....
ÖZGÜR FİLİSTİN !
" Zulumdur dinlenen başlarsa eğilmiş
Gömleğin üstüne kadar çıkmış kalbteki kara leke"
1977' den günümüze nasılda güzel seslenmiş şairimiz. Şu günlerde başlarımız eğilmiş, FİLİSTİN ZULMÜNÜ dinlemiyor, seyirci kalmıyor muyuz? DUR! deyişimize engel olan ne? Yoksa kalpteki gömlek üzerine çıkmış kara lekeler mi?
" Dikilsen
“Yazılanlarda bir parça da olsa size dokunan bir yer varsa oraya daha önce birisi dokunduğu içindir”
Çünkü hepimiz takılırız bir yerlerde, bir şeylere. Hayat boş gelir, anlamsız gelir ve sonunda kimimiz kötü insanlardan kaçıp kitaplara sığınır, kimi paylaşılmayan yalnızlığı ile baş başa kalır, kimi de taşları dost edinir kendine. Hepimizin bir
Bugün size bol bol övmek istediğim bir kitapla geldim karşınıza dilden değil kalpten söylüyorum bol övgüyü hak eden bir kitap.
Yazarımız @yudummingan kendisiyle de çok tatlı bir sohbetimiz geçti. Çok teşekkür ederim kalemine sağlık. İyiki sizin gibi bizlere bir şeyleri fark ettiren kitaplar var.
Kitap 39 başlıktan oluşuyor. Beni en derinden
𝐁𝐄𝐍 𝐁İ𝐑 𝐆𝐔̈𝐑𝐆𝐄𝐍 𝐃𝐀𝐋𝐈𝐘𝐈
Merhaba sevgili kitapseverler,
Ocak ayının son kitabının yorumuyla geldim. 9 kitapla tamamladığım ocak ayı, benim için dolu dolu geçti diyebilirim. Çocuk kitabıyla kapanışı yapmak istedim. Öykü, roman ve şiirsel metinlerle tanıdığımız Hasan Ali Toptaş 'ı bir çocuk kitabı kaleme aldığını bilmiyordum. Farklı bir deneyim oldu. 110 sayfadan oluşan eserimiz; Bir ağacın dilinden insanoğluna yöneltilen acımasız ve haklı eleştirileri konu ediniyor. Dil ve anlatım şiir gibi insanı ince ince sızlatan, acılarıyla karşılaştıran muazzam dışavurum. Bir çırpıda okunan lakin sindirilmesi uzun zaman alacak harika bir kitap...hem çocuklara hem yetişkinlere hitap ediyor. Toplum olarak duyarsızlığımız ve eksikliklerimizle ne kadarda bencil yaşıyoruz. Oysa ki insanın acısını insan almıyormuydu! Ne yazık ki insaniyet anlamında birçok değerimizide kaybetmişiz. Ağaçlara en çok da insan olarak kendinize bakışınızı değiştirecek bir eser. Hasan Ali Toptaş'ın anlatım zekasına hayran kaldım. Okunmaya değer bir eser. Kütüphanenizde mutlaka bulundurmalısınız. Sevgiler, selamlar
Geçmişe aralanan kapıdan bir kez girerse insan geri dönemez. Girilen o kapı bizi büyük oranda acıların ve az buçukta olsa güzel şeylerin olduğu bir zamana aktarır. Okumak, dinlemek ve hatta izlemek o kapıyı bize açar. Maya kendi kapısını dinleyerek açtı; babaannesini, abisini ve Maximillian Wagner’i. Dinledikleri herkesin hayatında olan o dönüm noktasına getirdi onu. İleriye adım atmanın zorluğuyla karşılaştı. Peki zorluklar artık geçmişi sayesinde daha güçlü olan Maya’yı yıldırabilir mi? Hiç sanmıyorum. Yakın geçmişte olanlara karşı bu duyarsızlığımız milletimizin bir özelliği midir, diyor Livaneli. Daha fazla acı çekmemek için mi olayları sonraki nesle aktarmıyoruz? Aslında bizi yanlışa sürükleyen bilmemek değil midir? Peki bilsek ne değişir? Satırlarca yorum yapabilirim bu kitaba ama okurken yaşayacağınız o hazzı, heyecanı eksiltmek istemiyorum. Bu yüzden okuyun diyor ve incelememi
burada noktalıyorum.
