Kibir, gerçek üzüntüyle en bağdaşmayan duygudur. Bununla birlikte bu duygu insanın yapısına öyle işlemiştir ki, insan en büyük üzüntüyü çekerken bile onu çok ender olarak uzaklaştırabilir. Kederde kibirlilik, üzgün veya talihsiz ya da katıyürekli görünme isteğiyle ortaya konur ve itiraf edemediğimiz, ama hemen hemen hiçbir zaman, hatta en büyük bir üzüntüde bile bizi bırakmayan bu bayağı istekler, üzüntümüzü güçten, erdemden ve içtenlikten yoksun bırakır.
Ruhum, size olan sevgim olmadan var olamaz: Onun sonsuza dek var olacağını biliyorum, çünkü benim size olan sevgim gibi bir duygu, eğer bir gün sona erecek olsaydı hiç doğmazdı.
Sayfa 131 - Tolstoy'un annesinin ölmeden önce eşine yazdığı mektuptan alıntıKitabı okudu
Çok abartıyorsunuz her şeyi. Bu kadar sevgi, bu kadar duygu vıcık vıcık nerenizden geliyor anlayabilmiş değilim. Ben mesela sevmiyorum insanları.
Sevemiyorum. Hayvanlara, doğaya bir şey dediğim yok. Ama insanlara tahammülüm hiç yok..
Uzun uzun kendimi inceliyorum. Kendimi beğeniyorum. Başkaları tarafından nasıl beğenildiğimi, arzu edildiğimi görüyorum. Aydın neden beni istemiyor? Bu bir sır... Bu sırrı kimse bulamayacak, çözemeyecek.