"Bana seni hiç sevip sevmediğimi sorduğun zamanı hatırlıyor musun?"
Başımı sallarken taze yaşlar gözlerime hücum etti.
"O zamanlar duygularımı anlamıyor olsam da şimdi anlıyorum. "Seni seviyorum, Lia. Hep sevdim. Ama benim sevgi biçimim tatlılık ya da sevecenlik değil. Asıl veya hassas bir şey değil. Benim aşkım bencil ve hain. Aşkım, seni korumak için insanları öldüreceğim, intikamını almak adına başkalarını yok edeceğim türden. Aşkım sahiplenici, takıntılı ve sinir tanımıyor. Seninle ilk tanıştığımda da tanımıyordu, kesinlikle şimdi de tanımıyor."
Sayfa 204Kitabı okuyor
Başarabilirim, diye düşündü. Daşa’yla on yedi yılım geçti ama Alexander’la tanışalı üç hafta oluyor. Yapabilirim. İçim başka söylerken dışarıya karşı farklı davranabilirim. Duygularımı kimseye belli etmeden yaşayabilirim.
Sayfa 154Kitabı okudu
Ümitsiz bir durumdayım Wilhelm, huzursuz bir atalet içindeyim; bir şey yapmadan duramamakla birlikte, bir şey de yapamıyorum. İmgelem gücünden yoksunum, doğa duygularımı uyandırmıyor ve kitaplardan iğreniyorum. Kendimizi yitirdiğimiz zaman, her şeyi yitirmiş sayılırız işte. Sana yemin ederim ki, bazen bir gündelikçi bile olmaya razıyım, sırf sabahları uyandığımda önümde bir gün, bir devinim, bir umut olsun diye.
Sayfa 72
Duygularımı tüketmiştim.
Sayfa 58 - Ren yayınlarıKitabı okuyor
sen;
en güzel hayallerimi yıktın.
duygularımı körelttin.
kalbimde senin acını,
senin sancını duyuyor,
yaşıyorum!
Sayfa 55
Reyonuma dönünce yeniden duyguları düşünüyorum. Bugüne kadar duyguların hiçbir şeye yaramadıklarını ve onları gömmek gerektiğine inandığımı düşününce... Adeta bütün hayatım boyunca miyopmuşum da farkında değilmişim gibi. Ethan bana bir çift gözlük hediye etti ve artık her şey gözüme daha bir aydınlık görünmeye başladı. Çocukluğumu ve bastırdığım bütün o öfkeleri düşünüyorum. Büyükbabam bana sürekli küçük kızların sinirlendiklerinde bir hamamböceği kadar çirkin olduklarını söylerdi. Ne zaman söylenmeye başlasam bana “çirkin şey" diyordu. Zamanla büyüklere karşı gelmemeyi ve her durumu kabullenmeyi öğrendim, bazen son derece adaletsiz bulsam da. İnsanların beni "çirkin" bir kız olarak değerlendirmesini istemiyordum. Öfkemi kendime saklıyordum, onun düşmanım olduğuna inanıyordum. Zamanla üzüntümü ve korkularımı da saklamaya başladım, zira bunun çevremdekileri rahatsız ettiğini görüyordum. Daima akıllı, sakin ve nazik bir kız çocuğu olsam da içimde bastırılmış bir milyar duygu vardı! Neden o kadar sık hastalandığımı şimdi anlıyorum. Hastalıklar bedenimin duygularımı ifade etmem için yardım çağrısıydı. Şimdi her şey anlamını buluyor.
Sayfa 98Kitabı okudu
