... +60
Zifiri karanlık bir oda, bir masa, masa üzerinde bir kağıt ve bir çift kalem o an düşüncelerim bir hançer edasıyla kalbime saplanıyordu.. Duygularımı ifade edebilecek gücü aradım, kalbimi taşıyabilecek gücü... Zamanın unutulmaz acısı bende iz bırakmaya çoktan başlamıştı bile..O an nefes almayı denedim hayatımda ilk defa nerede olduğumu düşünmeksizin derin bir nefesi çektim ciğerime bir şeyler oldu hiç beklemediğim anda kelimeler adeta yağmur damlası gibi hızlı ve düzenli bir şekilde kağıda dökülmeye başladı.. İçimde kopan fırtınaları susturabilmiştim ya da fırlatıp atmış mıydım? Hiç bir fikrim yoktu. Ama sonunda dökebilmiştim kağıda hisslerimi. Kalbim koca bir sessizliğe bürünmüştü tıpkı durgun bir su gibi sakindim. Artık her şey yolundaydı. İnsanlar arasına karışabilirdim.
Dolukadehiterstutmadökülür:d
22.06.2024. 00.30
Duygularımı anlayıp paylaşabilirsiniz, bana merhamet gösterebilirsiniz, ama acımı hissedebilir misiniz?
Hayır.
Abbas Kiyarüstemi
Tevazu timsali olarak gördüğüm hanımefendiye hem duygularımı ifade edip, hem de vaziyeti bildirmek için "Cebimde yoktu, yüreğimden verdim." demenin ardından, "Cebinde yoksa yüreğinde olmayaydı." karşılığının boğazda nefes tıkamasına benzer bir yaşantı
Hasretin bölerken uykularımı,
Çaresiz gizledim duygularımı...
youtu.be/ND3Vr3itPjs?si=...