Kor düşseydi keşke yüreğime,
Bu yine anlaşılır olurdu.
İçimde suyu kesilmiş bir fıskiye,
Birdenbire buruşup soldu.
Hoşçakal diyebildim güçlükle,
Sesimi iğneden geçirerek.
Dönüp arkamı yürüdüm,
Adım adım gittikçe küçülerek.
Sen bana bir gurbet sundun,
Buğulu çocuk gözlerinle.
Öpüp başıma koydum,
Sevginin solgun güzelliğiyle.
Metin Altıok ( 1941 - 1993 )
ben derim ki;
ömrüm, ömrüm!
mumlar neden eriyip sönerler de
tersine doğru yanmazlar uzayarak yeniden
ve insan doğmak ister mi
bir daha ölmek için?
Metin Altıok
Reader Follow Recommendations
Ağır bir gece
Gündüzün telaşlı bitişinin ardından.
Hayatın akıp giden o telaşında
Anlamıyor insan.
Kendi içine döndüğü vakit
Başlıyor karanlığı...
Kocaman bir boşluk oluyor gözlerini diktiği yerde.
Dolduramıyor anıları kör kuyudaki yalnızlığını..
Bahar gelse de
Yüreğindeki kış üşütüyor yatağını..
Korkular başlıyor korkular...
Yitip giden bitişlerin ardından..
Bir telaştır alıyor yüreğini
Bir adım daha yaklaşıyor
İnsanı ürperten o adıma..
Onca yaşanan güzelliğin ardından
Paylaşamayınca acısını
Yolda olmayı değil varmayı seçiyor insan!
E. T.
Sigmund Freud'un Kızına Mektubu
“Sevgili Anna, en güvendiğin insanlardan kötülük görüp üzülmen güçsüz biri olduğun anlamına gelmez. Fizik kurallarına göre : Sırtını dayadığın bir nesne birdenbire giderse sen de o yöne doğru devrilirsin. Yani bunun güçsüzlükle alakası yok.”