Bilmezsin sen, nasıl yorulup aldandığımı kendime,
atlarıma, onlara neler anlattığımı yol boyunca.
Bana da onlara da at oynatan dünya, duydun mu?
Yaz atı, kış atı, kiang, tarpan... hepsi gittiler
Bir benatı kaldı benimle şimdi; boz atı, kır atı
Onun da sebebi var;
başında mavi çekim, ayağında demir bukağı.
İmdi, bunca yıl içimde taşıdığım atlar, onlar boşaldılar benden.
Dünya, söyle bakalım, benden gidenleri nerene sokacaksın şimdi?
Sayfa 20 - Metis Yayınları