Eğer birisini gerçekten seviyorsam herkesi severim, evreni severim, yaşamı severim. Başka birisine “seni seviyorum” diyebilirsem, “sende herkesi seviyorum, seninle bütün evreni seviyorum, sende kendimi seviyorum” diyebilmem gerekir.
Benim çıkardığım sonuç şu ki ; genel itibari ile insanlar birini sevdiğinde biriyle bir ilişkiye başladığında dış dünya ile bütün ilişkisini kesiyor ve bencilce karşısındaki insanı sevmeye başlıyor. Aslında sevmek bir insanı sevdiğinde her şeyi sevmen ve hiç bir şeye kendini kapatmaman gerektiğidir. Diye bir sonuç çıkardım. Kitabın tamamı okunduğunda sevmenin aslında çok başka bir şey olduğunu anlatıyor :)