evren, o içinde olduğu için iyi bir yerdi.
ona sanki bir tavşan ya da kedi yavrusuymuş, okşamaktan kendinizi alamadığınız kadar özel ve yumuşak bir şeymiş gibi dokunmak istiyordum.
ve pencereden içeri süzülen güneş ışınlarının onu,
tezgâhın üzerindeki elmaların aydınlattığı;
havanın odun ve okyanus koktuğu o anda,
adını aşk koymuştum.
Ancak yalnızca on dört yaşındaydık. Sonraki okul döneminde bir oğlanla öpüşecektim ama o anda daha önce kimseyle öpüşmemiştim ve bir şekilde adını aşk koymadık.
"Değiştirebileceğin bir kötülüğü asla kabullenme.”
Sayfa 115Kitabı okudu
Evet. O yüzden esas soru şu: Artık Tanrı’ya inanmıyorsam nasıl iyi bir insan olacağım?”
O, tefekkür ve coşkunluktu. Tutku ve acı kahveydi. Ona sonsuza dek bakabilirdim.
Sayfa 20Kitabı okudu
Yalnız olmak bu yüzden güzeldi işte. Beni benden başka kimse yargılamaya cüret edemezdi.
"Ve asla kendi kıçından daha büyük bir şeyi yeme!"
𝑠𝑜𝑙:𝑏𝑖𝑟𝑎𝑧 𝑑𝑎ℎ𝑎 𝑠𝑎𝑔̆:𝑛𝑎𝑧𝑖𝑘 𝑜𝑙
“Elini tutabilir miyim?” diye sordu.
Elimi onunkinin üzerine koydum.
“Evren şu anda fazla devasa görünüyor,” dedi. “Tutunacak bir şeye ihtiyacım var.”
“Yanındayım.”
Sayfa 32Kitabı okudu