Aynı yolda yürümekten başka çaresi olmayan tuhaf birer yaratıktı insanlar,tekrarin tekrarlananin örtüsü olduğunu anlayamadan,aynı el sallayislarin,aynı gülüşlerin,aynı yürüyüşlerin ya da aynı oturuslarin içinden geçe geçe damaklarina bulaşan uzak bir serüven tadıyla dönüp dolaşıp aynı noktada yaşıyorlardı.