Hayatın içinde hayattan kaçıyorum.Tekrar hissedebilmek içi yalvarıyorum.ama bir korkak gibi bunun yanına dahi yaklasamiyorum.Bunlari içimde nasıl yok edebildiğimi bile bilmiyorum.
Kaybolur hayatın tarifsiz ahengi
Zaman bir tablodur düşer duvarlardan
Düşüncemi aşan gizli bir mimari
Yükselir sonsuzluk manzaralarından
Eşref Ziya Terzi
Bir terennüm olur ah dudaklarımda
Gönlümde vuslatı sürükleyen hicran
Rüzgârdır içimi körükleyen sevda
Bir yağmur sonrası gurbetimde akşam
Eşref Ziya Terzi
insan en çokta yalnızlığın acımasız ve soğuk duvari andırdığı bir çağda gerçekten sevilmediğinin ve sevilmeyecek olmanin oluşturduğu enkazın altından kalkamıyor.