Ellerim yüzüne hasret,yüzün benim ezberim,
sana ait anılarla doludur aşk defterim,sokunsan şiir olur,senle kokar her yerim,bırakma sonsuza dek,bozulmasın yeminim.
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın.
Bu şehir arkandan gelecektir.
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın,
aynı mahallede kocayacaksın;
aynı evlerde kır düşecek saçlarına.
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda.
Başka bir şey umma-
Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte,
öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de.
Şunu hiç unutma! Umursamadığın sevgime bir gün hasret kalacaksın.
Yolumdan dönemediğim için değil, seninle hiçbir yolda yürüyemeyeceğimi bildiğim için gidiyorum.
Yıllardır denedik olmadı
suç biraz bende birazda sende
Ama uzatmayalım artık
sakın bir daha gelme
Sönmüyor ateşimiz
ama alev alev de yanmıyor
Ayrılık zor ama
beraberkende olmuyor
Güz yaprakları düştü gazeller oldu
Bulut indi yeryüzüne sevdalı oldu
Bir avuntu biraz keder
Böyle bize neler oldu
Bu ayrılık bir de hasret çekilmez oldu
Ay karanlık hep karanlık
Yüzün bize döner oldu
Bir ihtimal daha vardı felaket oldu
Gitme gitme gitme kal bu şehirde
Gitme gitme yazık olur bize
ZAMAN
Zaman akıp gidiyor,bir kaldırım taşında
İnsanlar içlerinden zaman,zaman diye bağırıyor
Her insanın hayalidir zamanın geri gelmesi
Ama olmuyor bir türlü zaman geri gelmiyor.
Zulüm ile zaman kardeştir
Asırlar geçse bile
Özlemle aratırsın zamanı
Belki de yaşadığım yılları
Hiç olmazsa yaşadığım şeyi unutmamak
Yaşadığım her şeyin geri gelmesini isterdim
Geçtiğimiz günleri hiç unutmamak isterdim
Zaman bizi bir daha bırakıp gitme zaman
EBRAR ÖZMEN