"hemen gel. sen olmazsan hiç kimseyi görmeyeceğim. en çok ve en uzun sana inandım." İle “hiç bir şey istememe mutluluğu” arasında mektuplarla devam eden bir yığın gel git..
Af?
“ Affetmek geçmişi değiştirme umudundan vazgeçmektir” harika tamam. Kitap zaten adı da kendi de affetmek üzerine fakat af etme ne bu kadar olmalıdır ne de kolaydır. İçinde bir toksik pozitiflik hissettim her sayfasında. Kendini affetmek de dahil. Kişisel gelişim esnafı niyetli bu teknikler mucizevi bir ideal arayışı içerisinde. Affetmek benim için, karşındakinin tekamül edebileceğini kabul edebilmektir. Barışmak ve çimenlerde koşmak değildir. Metodolojik olarak çok basit. Haklıdan haksıza yönlü bir şey değildir affetmek; bu kibirdir. Mesele aslında: Osho’dan; Öfke zehri
kendin içip bir başkasının ölmesini beklemek
gibidir. Ne zehri icerim ne de baskasinin olmesini beklerim. Hayat bir an o da şu
an.
