eda
@edaaleyna
geceyi gündüzden çok seven ama günebakan çiçeğine aşık birisi, 1853-1890 tarihleri arasında yaşaması gerektiğine inanıyor
psikolojik danışman
üniversite
30 Aralık
62 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
kalbimi kırdığı anda bile ona inanacak kadar çaresizdim.
o aylarda ne yapmaya çalıştığımı, yaşamak istemeyen bir insanı yaşatmanın ne kadar zor olduğunu düşündüm.
864 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
6 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Kişinin fikrini değiştirmesindense kendini belletilenlere inanması hep daha kolaydır.
Hayatın bizzat boş küme aksiyomu olduğunu öne sürebiliriz. Sıfırla başlar sıfırla biter. Her iki durumun da mevcudiyetini biliriz fakat iki deneyimin de bilincinde olmayız.
o kadar yalnız ki bazen bir tomar kirli çamaşır gibi göğsüne çöküyor yalnızlığı..
İnsanlar ne ara bu kadar benzemişlerdi birbirlerine?
sağlıklı insanlara, hastaların mantığını anlatmak imkansızdı.
en zoru bilgiyi bulmak değil, öğrendiğine inanmaktı.
Zaman içinde güvendiği insanların da ona ihanet edebileceğini ilk kez idrak edebildiği doğruydu ve bu her ne kadar üzücü olsa da aynı şekilde kaçınılmazdı.
İnsanın çocuk yapması için gerçekten istemesi, hatta can atması gerekirdi. Kararsızlar, duygusuzlar için çıkılacak macera değildi bu.
hiç kimse başkasının hikayesini dinlemek istemiyordu, herkes kendininkini anlatmak istiyordu.
sahiplenme dürtüsü düzeltilmesi gereken kötü bir alışkanlıktı.
birtakım şeyler kırılır, bazen kırılanlar onarılır, fakat çoğu durumda fark edersin ki kırılan ne olursa olsun hayat o kaybı telafi etmek için yeniden şekillenir.