Ne Tanrıdan haber
ne dallarda meyva
ne kucak açar hatıralar
ne de döner gemiler bir daha..
Eğer birgün ölürsem.
Gözlerimi sana versinler.
Sen de gör,
Senden başkasını Göremediğimi.
Akşamüstüne doğru, kış vakti;
Bir hasta odasının penceresinde;
Yalnız bende değil yalnızlık hali;
Deniz de karanlık, gökyüzü de;
Bir acayip, kuşların hâli.
Okur Takip Önerileri
Benimle yaşlansana...
Kitap okurum,
Çay demler, şiir yazarım sana.
Ha birde şükrederim,
sonra gözlerine bakar "Amin" derim.
Amin, bu gün de gördüm seni.
Beklemek lazım;
Gönlü hoş tutanı,
Gönülde yer bulanı,
Başka gönülde gözü olmayanı...
Bugün oturdum
ölümü düşündüm
Bir darağacında ya da
yolda yürürken
Bugün oturdum
ölümü düşündüm
Yirmi yaşında ve
hayat bu kadar güzelken
Ey hırçın genç,ey güzel kız! Bırakın yası...
Yeter temiz gönüllerin bizi anması..
Toprak ana uyuturken koynunda bizi
Yarınkiler biçecektir ektiğimizi,
Yeşermesi ektiğimiz tohumun haktır,
İşte o gün ruhlarımız şad olacaktır!
Bakma fakirmişim, kimsesizmişim;
-Akşamüstüne doğru, kış vakti-
Benim de sevdalar geçti başımdan.
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış;
Zamanla anlıyor insan dünyayı.
Ölürüz diye üzülüyoruz?
Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada
Kötülükten gayrı?
Ölünce kirlerimizden temizlenir,
Ölünce biz de iyi adam oluruz;
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış,
Hepsini unuturuz.
Gecenin üçüdür en uygun zaman, bahse girerim
düşünün: sabah çok yakın
oysa ışıltı yok ortalıkta
nerdeyse gece bitmiş ama sürmekte karanlık
henüz uyanmış bazıları
henüz uyumamış bazıları
bazıları uyanmış uykusuna doymadan
bazıları uykusuna varmadan doymuş
görüyorsunuz ilm-i hilaf ü cedel düzeniyle hayat
nasıl da sürüklüyor kendini
ve ben bunu kanıtlayabiliyorum
Şu şair halimle
böylece size ey saygıdeğer erbab-i cumhuriyet
akıllı ve yetenekli olduğumu
kanıtlamış oluyorum
sizler de
bu derin bilgeliği kavrayarak
kendi değerinizi ortaya koymuş oluyorsunuz.
Anla beni. Ben sıradan bir dünya gibi
değilim. Deliliğim var, başka bir boyutta yaşıyorum ve ruhu olmayan şeylere zamanım yok.
Aslında annem seni anlatır dururmuş çocukluğumda, meğer her masala seni anlatarak başlarmış.
"bir varmış, bir yokmuş".
İçimde zehir zıkkım bir keder
Ve özlemlerin en büyüğü sana
İstanbul'un her sabah
Seninle uyanan denizlerine
Gel artık, susadım
Ellerine, dudaklarına
O kara güneş gözlerine
Kimi iyi bir dost olduğumu söyler,
kimi ise soğuk ve mesafelidir der.
Aslında beni anlatırken herkes,
hak ettiği resmi çizer.
Gelgelelim,
Beter, bize kısmetmiş.
Ölüm, böyle altı okka koymaz adama,
Susmak ve beklemek, müthiş
Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,
Asıl bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi.
Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık..
Ve zehir zıkkım cigaram.
Gene bir cehennem var yastığımda,
Ben insanları çok severdim, çok severim. Çok saftım bir zamanla, inandım, kandırıldım. insanları çok severdim, inandım, kandırıldım ama sevildiğim kadar sevilmedim. Karım'a, vatanıma, milletime, dostlarıma köpek gibi sadıktım. Belki ondan ötürü köpek yerine sayıldım. Yetmişim'e 1 yaş kala teşhisimi koydular. Bütün bu saçma
şarkıyı baştan sona çizip yeni bir şarkıya başlayacaktım müsade etmediler. Bana deli dediler. Şimdi bütün gece, bütün gece herkes mışıl mışıl uyurken ben gözümü kırpmıyorum. Mırıl mırıl, mırıl mırıl koza ören bir ipek böceği gibi yeni bir plak dolduruyorum, ama bu seferki sahibinin
sesi değil vicadinin Öz sesi. Bütün bu dünyaya karşı.