Ama bütün bunlar salt kuru bahanedir. Meslekleri onları uykuya ve ölüme mahkum ettiğinden kemikleri katılıp hareket edemez olmuş, kasları sevinçlerini yitirmiştir.
Ama bir kez hedefe vardı mı, yeni hedefler çağırır onu bu kez. Böylece papalagi, yaşamı boyunca durup dinlenmeksizin koşturur durur. Yürümeyi, adım atmayı unutur,aramadan gelip bizi buluveren hedeflere doğru ilerlemenin mutluluğunu tadamaz.
Zaman alan binlerce şey sıralayıp yakına yakına işinin başına çöker. Oysa işi ne zevk ne de eğlence verir ona. Üstelik kendinden başka zorlayan da yoktur.