"Bir defasında Hişam eşraftan birisine küfretti.Adam da onu ikaz ederek :
- Sen yeryüzünde Allah'ın halifesisin, küfretmeye utanmıyor musun?
Dedi.Halife bu söz üzerine çok utandı.şöyle dedi :
- Sen de bana küfret.Böylece kısas yapmış olalım.
Adam :
- O vakit ben de senin gibi alçalmış olurum.
Dedi.Halife :
- Öyleyse onun karşılığında benden mal al.
Dedi.Adam :
- Ben öyle de yapamam.
Diye cevap verdi.Halife :
- Öyle ise alacağın malları Allah rızası için bana bağışla.
Deyince adam da:
-Allah rızası için sana bağışladım.
Dedi.Hişam bunun üzerine utancından başını önüne eğdi.
Şöyle diyordu :
- Allah'a yemin olsun ki bundan sonra, bu tür bir şeyi tekrar etmeyeceğim.
Hazreti Ömer arkadaşlarıyla beraber Şam yolunu tutuyor.
Şam’a gelmişlerdir.
İslam Halifesi, derhal mihraba geçiyor. Müslümanlara namaz kıldıracak.
Ashaptan biri hemen Halife’nin yanına koşuyor:
— Ya Emiral Müminin, Bilâl’e emir buyurunda Ezân-ı Muhammediye’yi okusun! Çünkü onun ezânına ne zamandan beri hasretiz. Fırsat bu fırsattır. Herhalde