Hazreti Ömer arkadaşlarıyla beraber Şam yolunu tutuyor.
Şam’a gelmişlerdir.
İslam Halifesi, derhal mihraba geçiyor. Müslümanlara namaz kıldıracak.
Ashaptan biri hemen Halife’nin yanına koşuyor:
— Ya Emiral Müminin, Bilâl’e emir buyurunda Ezân-ı Muhammediye’yi okusun! Çünkü onun ezânına ne zamandan beri hasretiz. Fırsat bu fırsattır. Herhalde
"Bir defasında Hişam eşraftan birisine küfretti.Adam da onu ikaz ederek :
- Sen yeryüzünde Allah'ın halifesisin, küfretmeye utanmıyor musun?
Dedi.Halife bu söz üzerine çok utandı.şöyle dedi :
- Sen de bana küfret.Böylece kısas yapmış olalım.
Adam :
- O vakit ben de senin gibi alçalmış olurum.
Dedi.Halife :
- Öyleyse onun karşılığında benden mal al.
Dedi.Adam :
- Ben öyle de yapamam.
Diye cevap verdi.Halife :
- Öyle ise alacağın malları Allah rızası için bana bağışla.
Deyince adam da:
-Allah rızası için sana bağışladım.
Dedi.Hişam bunun üzerine utancından başını önüne eğdi.
Şöyle diyordu :
- Allah'a yemin olsun ki bundan sonra, bu tür bir şeyi tekrar etmeyeceğim.