1992-1996
Rahim Han, Kuzey İttifakı 1992-1996 yılları arasında Kâbil'i ele geçirince, farklı hiziplerin kentin farklı bölümleri- ne el koyduğunu anlattı. "Şar-u-Nau'dan bir halı almak için Kerteh-Parwan'a gitmeye kalkıştığında, bir keskin nişancı tarafından vurulma ya da bir roket tarafından havaya uçurulma tehlikesini göze alman gerekiyordu bütün o kontrol noktalarını geçmeyi becerebilirsen, elbette. Bir mahalleden öteki ne gidebilmek için, ciddi ciddi vize almak zorundaydın. Bu nun üzerine kimse evinden çıkmaz oldu; bir roketin evlerine isabet etmemesi için dua etmeye başladı." İnsanların evlerinin duvarlarına delik açtığını, tehlikeli sokaklardan uzak kalabilmek için, bu delikler sayesinde evden eve geçtiklerini, böylece sokağın sonuna kadar gidebildiklerini anlattı. Bazı mahalle sakinleri de, sağa sola gidebilmek için, yer altına kazdıkları tünellerden yararlanıyorlarmış.
"Neden çekip gitmedin?" diye sordum.
"Kâbil benim yuvamdı. Hâlâ da öyle."
Sayfa 204Kitabı okuyor
Herkesin kendi tabutunu sırtlandığı bir cenaze alayı
Herkesin kendi ayağına sıktığı bir savaş meydanı
Herkesin kendi kulağına fısıldadığı bir miting
Herkesin kendi zamanını avucunda tuttuğu bir döngü
Her şey bitecek elbette
Mahşer de burası, cennet de cehennem de Mizan elimizde
Boşuna bekliyoruz hesap gününü
Hesap kesildi, yazı yazıldı
Kalem de benim kalemi tutan el de defter de Ebabil de beklemesin kimse boş yere
Ebabil de benim hem de atılacak taşın kendisiyim
Dünyanın sonu geldi bana kalırsa
Başıyla sonu arasında çok da fark yok üstelik Taşı tutan mı olacağım, atan mı, yoksa gözümü kapattığımda bütün taşlann ve taş atılacakların yok olduğunu sanan mı
Insan olmayı seçmek istiyorum.
Insan kalmayı seçmek istiyorum
Seçme istidadım var
Susmayı reddediyorum
Rümeysa Oğuz
"Toplumlardaki derin altüst oluşlar elbette sadece bir dış olaya tepki olarak ortaya çıkmaz. Bunun için zihinlerde uzun bir yolun katedilmesi, toplumsal veya kimliksel gerilimlerin ve iyi çözümlenmemiş sorunların birikmesi gerekir."
#Gazze
Arkadaşlar çok gurur duydum elbette az bir şey elimizden fazlası gelmeli ama burada konu başlıklarında en başta ‘Gazze’de katliam var’ olması beni çok mutlu etti
Hazır bu kadar yükselmişken devam arkadaşlar bu daha başlangıç..
Bu seriye bayılıyorum desem abartmış olmam. İlk kitabı severek okumuştum ama bana ikinci kitap sanki daha da bir keyifli geldi. Okurken bana enerji verdi. Biraz Şeker Portakalı okur gibi hissettim. Orada da Zeze yavaş yavaş her kitapta büyüyor ve farklı duygular hissetmeye başlıyordu. Burada da Çise artık biraz daha büyüdü ve aşkı bile tattı.
Çise'nin dedesi ona ölmeden önce içinde bir not bulunan köstekli bir saat bırakıyor. Bu saati bulmak için zamanda yolculuk yapan Çise'ye Efendi Krono'nun bir şartı ve elbette öğütleri olacak. Buradaki konuşmalar ve Çise'nin geçmişte gittiği o an beni çok etkiledi. Çok güzel diyaloglar geçiyor aralarında. Peki saati bulmak yetti mi? Gwen'a aşık olan Çise'nin kalbinin yeniden nefes alması gerekiyor. Bunun için de ihtiyacı olan "Aether"i bulması gerekiyor. Çise oyuncak dünyasında yaptığı bu yolculukta ise bize sabrı, azmi ve cesareti gösterecek. Arkadaşları Vorlan ve Firlo ile aralarında geçen diyaloglar ise mükemmel. Her seferinde beni güldürmeyi başarıyor bu üçlü.
Bu kitabın verdiği mesajlar ve değerleri çok beğendim. Bence bu seriyi hem sizler hem de biraz daha ileri yaştaki çocuklarınız rahatlıkla okuyabilir. Şimdi serinin son kitabı kaldı. Bakalım orada nasıl bir macera bizleri bekliyor? 
Her Ay Okuyanlar Kulübü
Keyifli okumalar dilerim
#RafahOnFire
Madem şu fâni, geçici dünya; ebed için halk olunan insan hususunda öyle bir adalet ve hikmete mazhariyetten çok uzaktır. Elbette âdil olan o Zât-ı Celil-i Zülcemal'in ve Hakîm olan o Zât-ı Cemil-i Zülcelal'in daimî bir Cehennem'i ve ebedî bir Cennet'i bulunacaktır.
Sayfa 172Kitabı okuyor
