Benim için unutulmaz kitaplar arasındaki yerini alan bu güzel kitap için ne söylesem eksik kalacakmış gibi hissediyorum.
Aslında herkes, kitabın içeriğine dair bir parça fikir vermiş, o nedenle ben kitap üzerinden vardığım çıkarımlara değinmek istiyorum. Yazar, okura bilginin artması insanı mutluluğa ulaştırır mı, sorusunu sordurtuyor. İşte bu noktada, ne kadar çok bilir, öğrenir, gelişir ve farkına varırsan o kadar çok problem görür ve mutsuz olursun; gelişmek ve farkına varmak insana mutsuzluk getirir, sonucuna ulaştırıyor okuru.
Kitap ayrıca içinde bulunduğumuz çevreyi, hayatı, insanlığı sorgulatıyor. Her ne kadar dili sade, üslubu akıcı kurulmuşsa da alt metinleri, duygu dünyası ve içtenliği de bir o kadar yoğun. Keyes, psikoloji okuyup bilim kurgu çalıştığından olsa gerek farklı açılardan bilim dünyasını ve akademiyi eleştiriyor. Bununla ilgili yaptığı şu eleştiri çok çarpıcı:
"Sevgi ve şefkat eli değmeyen zeka ve eğitim beş para etmez." (Keyes, 2024, s. 262).
Kitabın çevirisiyle ilgili bir parantez açmak isterim. Çeviri o kadar başarılı ki Handan Ünlü Haktanır'ı bu vesileyle tebrik ederim. Koridor Yayıncılık'ta bu kadar iyi bir çevirmen olduğunu bilmiyordum. Kitabı okuyacaklara tavsiyem, kitabın 66 sayfalık kısa versiyonundan uzak durmaları ve mümkünse kitabın bu yayınevinden çıkanını okumaları yönünde.
Anlatımıyla zamansız olan bu kitabı, farkındalığımızın artması adına herkese tavsiye ederim. Okuduğunuza pişman olmayacaksınız.
Kitapla kalın...
