kitaba hak ettiği kadar güzel bir inceleme yazamayacağım muhtemelen ama bayıldığımı söyleyebilirim. yakın dönemde yazılmış olması, arada pandemiden filan da bahsetmesi, bir insandan ayrılma ve sonrasının atlatılışının (sürecin geçişinin) ortaklığı ve dile getirilişindeki doğallık beni anlaşılmış ve daha az yalnız hissettirdi :’) keyifli bir okuyuş idi :')) kendimiz için yapıyoruz diye bir podcast vardı, yine pandemi döneminde kaydetmeye başlamışlardı dört kız arkadaş, onların da bir bölümünün adı “biten ilişkiler nereye gider”di; biten ilişkinin bir yere gitmediğini, aslında bir parçamız haline geldiğini orda da konuşmuşlardı, burada da güzel idrak edildi kendi deneyimim haricinde. hoşlandım :') bir yerde dediği bir şeyi alıntılayacaktım, o kadar açık açık duvarımda dursun istemediğimden buraya yazmak istiyorum, içinde kaldı. kelime kelime hatırlamıyorum ama sevilmemenin ne kadar ağırına gittiğinden bahsediyordu, seninle alakalı değil ama benimle alakalı bu ağırıma gitme osman fakat bu baya üzdüğü gerçeğini değiştirmiyor hüğ
